هدف از این مطالعه، بررسی اثر الیگوفروکتوز بر عملکرد رشد و بازماندگی بچه ماهی ازون برون (Acipenser stellatus) می باشد. بدین منظور تعداد 90 قطعه بچه ماهی ازون برون با میانگین وزن 14/0± 16/30 گرم از انستیتو بین المللی تحقیقات ماهیان خاویاری تهیه و با استفاده از طرح کاملا" تصادفی در 3 تیمار هر یک با 3 تکرار در حوضچه های فایبرگلاس و شرایط فیزیکو شیمیایی آب نسبتا ثابت (p<0.05) ذخیره و به مدت دو هفته با غذای پایه سازش داده شدند. بچه ماهیان به مدت 11 هفته با جیره های حاوی سطوح 0% ( جیره پایه) 1% و 2% الیگوفروکتوز (رافتیلوز P95 شرکت سیگما) تا حد سیری تغذیه شدند. نتایج این تحقیق آشکار نمود که سطح 1% پری بیوتیک نسبت به سایر سطوح، بر افزایش معنی دار وزن، نرخ رشد ویژه، کارایی غذا، نسبت کارایی پروتئین، شاخص کبدی و کاهش ضریب تبدیل غذایی تاثیر دارد (p<0.05) با این وجود تفاوت معنی داری در نرخ بازماندگی میان تیمارها مشاهده نگردید (p>0.05). در انتهای دوره از بچه ماهیان خونگیری و شاخصهای تعداد گلبول های قرمز و سفید، نسبت های حجمی و شمارش افتراقی انواع سلولی، هماتوکریت و هموگلوبین بررسی شدند که نتایج آن، اختلاف معنی داری را در تعداد گلبولهای قرمز، میانگین حجم گویچه ها (MCV)، میانگین هموگلوبین گویچه ها (MCH)، میانگین غلظت هموگلوبین گویچه ها(MCHC)، هماتوکریت و هموگلوبین تیمارها نشان نداد(p>0.05) ولی شمارش افتراقی تعداد گلبول های سفید خون در تیمار1% و تعداد نوتروفیل تیمارهای1% و 2% در مقایسه با جیره پایه، اختلاف معنی داری نشان دادند( (p<0.05. بر اساس این نتایج می توان گفت، الیگوفروکتوز و به خصوص در سطح 1% قابلیت تأثیر گذاری نسبتاً خوبی بر افزایش عملکرد رشد و کارایی تغذیه در بچه ماهی ازون برون دارد.