در تحقیق حاضر اثرات دوره های مختلف محدودیت پروتئینی و تغذیه مجدد طی مدت 8 هفته بر عملکرد رشد و ترکیبات بیوشیمیایی بدن بچهماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) مورد مطالعه قرار گرفت. بچهماهیان کپور با میانگین وزن اولیه 7/0±09/20 گرم در هفت گروه آزمایشی تحت تیمارهای غذایی قرار گرفتند و هر گروه دارای سه تکرار بود. تیمار A: هشت هفته غذادهی با جیره حاوی 32 درصد پروتئین (گروه شاهد)، و برای تیمارهای B، C، D، E، F و G به ترتیب دورهه محدودیت پروتئینی در هفته آغازین، دوهفته آغازین، سههفته آغازین ، چهارهفته آغازین، یکهفته درمیان و یک هفته محدودیت و سههفته غذادهی با جیره کامل در نظر گرفته شد. در طی دوره محدودیت از جیره حاوی 16 درصد پروتئین بهعنوان جیره غذایی محدودیت پروتئینی استفاده شد. بیشترین مقدار وزن نهایی، افزایش وزن بدن، درصد افزایش وزن بدن، کارایی تبدیل غذایی و نرخ رشد ویژه در تیمار C و کمترین مقدار آنها در تیمار E مشاهده شد. بهترین ضریب تبدیل غذا نیز مربوط به تیمار C بود، که نفاوت مشخصی با تیمارهای D و E داشت (05/0P<). بالاترین میزان کارایی تبدیل پروتئین نیز در تیمار F مشاهده شد (16/0±41/2)، که تفاوت معنیداری با تیمارهای CوG نشان نداد (05/0<P)، ولی با سایر تیمارها تفاوت معنیداری نشان داد (05/0P<). هیچکدام از تیمارها ازنظر خاکستر لاشه باهم تفاوت معنیداری نشان ندادند (05/0<P). بیشترین مقدار رطوبت لاشه در تیمار E مشاهده شد که با تیمارهای F و G تفاوت معنیداری نداشت (05/0P>)، اما با سایر تیمارها تفاوت معنیدار نشان داد (05/0P<). همچنین بیشترین مقدار پروتئین و چربی لاشه در تیمارهای D و F مشاهده شدند.در نهایت میتوان نتیجه گرفت که هر چه طول زمانی دورههای محدودیت پروتئینی بیشتر شود، توان ماهی در جبران کاهش رشد، کمتر خواهد شد اما هرچه طول دوره محدودیت پروتئینی کمتر باشد، ماهی بهتر میتواند کمبود رشد خود را جبران نماید.