در مطالعه حاضر شاخص­های بیوشیمیایی همولنف میگوی پاسفید غربی (Litopenaeus vannamei) با سه سطح متفاوت پروتئین جیره غذایی (45 و 35، 25%) در سه سطح شوری آب پرورشی (ppt 35-32 و 15-12، 3-0) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور تعداد 350 قطعه میگو با متوسط وزن و طول اولیه 18/0±55/5 گرم و 15/0±81/8 سانتی­متر در 27 مخزن بتنی با ظرفیت 10 تن (طول: cm 600، عرض: cm 170 و ارتفاع: cm 100) مورد آزمایش قرار گرفتند. میگوها 4 بار در روز در حد اشباع به مدت 56 روز تغذیه گردیدند. نتایج نشان داد که در سطوح 35 و 45% پروتئین جیره غذایی و شوری آب 35-32 قسمت در هزار میزان پروتئین، اوره، لیپوپروتئین با چگالی بالا و لیپوپروتئین با چگالی پایین افزایش پیدا کرد و تحت تأثیر برهم­کنش هر دو عامل متغیر قرار گرفتند (05/0P≤). علاوه بر این، سطح کلسترول و تری­گلیسرید نیز به طور معناداری در تیمار حاوی 45% پروتئین و شوری ppt 35-32 بالاتر بود. همچنین میزان گلوکز همولنف نیز تنها ارتباطی معکوس را با افزایش پروتئین جیره غذایی نشان داد (05/0P≤). قابل ذکر است که سطوح متفاوت و برهم­کنش هر دو عامل متغیر مورد آزمایش نیز بر میزان اسید اوریک همولنف اثری نداشت. در مطالعه حاضر بهترین سطوح شاخص­های بیوشیمیایی همولنف در جیره غذایی حاوی 35 درصد پروتئین و شوری ppt 35-32 به دست آمد و در این سطوح کمترین استرس به میگو وارد شد.