تاثیر محرک‌‌ ایمنی زایموزان بر رشد و مقاومت آرتمیا فرانسیسکانا (Artemia fransiscana) در برابر عفونت باکتری‌‌های Vibrio campbellii و Vibrio proteolyitcus در سیستم آزمایش گنوتوبیوتیک (Gnotobiotic)

کرمی شیرازی, مه لقا; سوری نژاد, ایمان; سلطانیان, سیاوش

[صفحه اصلی ]

[Archive] [ English ]

جستجو در پایگاه

دریافت اطلاعات پایگاه

آخرین مطالب بخش
:: کسب رتبه نشریه برجسته

موسسه تحقیقات شیلات ایران

پایگاه‌های نمایه کننده

https://www.stomaeduj.com/wp-content/uploads/2019/12/publons.png

Journal DOI

10.18869/acadpub.isfj

دوره 29، شماره 1 - ( 1-1399 )

جلد 29 شماره 1 صفحات 116-105

برگشت به فهرست نسخه ها

تاثیر محرک‌‌ ایمنی زایموزان بر رشد و مقاومت آرتمیا فرانسیسکانا (Artemia fransiscana) در برابر عفونت باکتری‌‌های Vibrio campbellii و Vibrio proteolyitcus در سیستم آزمایش گنوتوبیوتیک (Gnotobiotic)

مه لقا کرمی شیرازی¹

، ایمان سوری نژاد^*

¹، سیاوش سلطانیان²

1- دانشگاه هرمزگان
2- دانشگاه شیراز

چکیده: (2994 مشاهده)

یکی از روش‌های جدید پیشگیری و کنترل بیماریهای آبزیان استفاده از انواع محرک‌های ایمنی در سیستم گنوتوبیوتیک برای درک مکانیسم‌های درگیر در تعاملات میزبان- میکروب میباشد. مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر محرک‌ ایمنی زایموزان بر رشد و مقاومت آرتمیا فرانسیسکانا (Artemia fransiscana) در برابر عفونت باکتری‌های بیماریزای Vibrio campbellii و Vibrio proteolyitcus در آبزیان در شرایط گنوتوبیوتیک صورت گرفت. ناپلی آرتمیا با باکتری کشته شده LVS3 حدود 10⁹ 5/10 سلول بر لوله فالکون در هر روز غذادهی شد (تیمار شاهد). زایموزان به صورت روزانه به مقدار 6/30 میکروگرم به هر فالکون در تیمارهای آزمایشی اضافه شد. در روز سوم پاتوژنهای V. campbellii و V. proteolyitus در تراکم cell/ml 10⁶ 5 اضافه گردیدند. در روز ششم زایموزان باعث افزایش معنی‌دار درصد بازماندگی روزانه آرتمیا در برابر V. campbellii (53/1±49/54) نسبت به تیمار شاهد (87/9±72/31)، درصد نسبی بازماندگی (08/0±80) نسبت به تیمار شاهد (17/0±47) و زیستتوده کل تولید شده برحسب میلی متر در فالکون (18/0±17/21) نسبت به تیمار شاهد (46/4±04/9) گردید (05/0>p). زایموزان اگرچه در برابر V. proteolyitcus باعث افزایش درصد بازماندگی روزانه، درصد نسبی بازماندگی و زیستتوده کل تولید شده نسبت به گروه شاهد شد، اما نتوانست اختلاف معنی داری ایجاد کند (05/0<p). در آرتمیاهای چالش داده شده با V. campbellii و V. proteolyitcus، طول فردی آرتمیا هرچند تحت تاثیر زایموزان قرار گرفت اما نسبت به تیمار شاهد دارای تفاوت معنیدار نبود (P>0.05). به طور کلی، نتایج نشان داد که استفاده از زایموزان به عنوان محرک ایمنی میتواند باعث افزایش مقاومت آرتمیا نسبت به عفونت ویبریو در محیط گنوتوبیوتیک شود.

واژه‌های کلیدی: آرتمیا، سیستم گنوتوبیوتیک، Vibrio، زایموزان، بازماندگی

متن کامل [PDF 642 kb] (708 دریافت)

نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: ميكروبيولوژي آبزيان
دریافت: 1398/2/28 | پذیرش: 1399/1/31 | انتشار: 1399/2/2

ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله

‎ 20.1001.1.10261354.1399.29.1.7.5

Mendeley

Zotero

RefWorks

Karami Shirazi M, Sourinejad I, Soltanian S. The effect of zymosan immunostimulant on artemia growth and resistance to vibrio infection in a gnotobiotic artemia test system. isfj 2020; 29 (1) :105-116
URL: http://isfj.ir/article-1-2234-fa.html

کرمی شیرازی مه لقا، سوری نژاد ایمان، سلطانیان سیاوش. تاثیر محرک‌‌ ایمنی زایموزان بر رشد و مقاومت آرتمیا فرانسیسکانا (Artemia fransiscana) در برابر عفونت باکتری‌‌های Vibrio campbellii و Vibrio proteolyitcus در سیستم آزمایش گنوتوبیوتیک (Gnotobiotic). مجله علمي شيلات ايران. 1399; 29 (1) :105-116

URL: http://isfj.ir/article-1-2234-fa.html

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

دوره 29، شماره 1 - ( 1-1399 )

برگشت به فهرست نسخه ها

با کسب مجوز از دفتر کمیسیون بررسی نشریات علمی وزارت علوم، تحقیات و فنآوری مجله علمی شیلات بصورت آنلاین می باشد و تعداد محدودی هم به چاپ می رساند. شماره شاپای جدید آن ISSN:2322-5998 است

Persian site map - English site map - Created in 0.1 seconds with 44 queries by YEKTAWEB 4645