|
تاثیر محرک ایمنی زایموزان بر رشد و مقاومت آرتمیا فرانسیسکانا (Artemia fransiscana) در برابر عفونت باکتری های Vibrio campbellii و Vibrio proteolyitcus در سیستم آزمایش گنوتوبیوتیک (Gnotobiotic)
|
| مه لقا کرمی شیرازی، ایمان سوری نژاد، سیاوش سلطانیان |
| دانشگاه هرمزگان |
|
|
چکیده: (173 مشاهده) |
| یکی از روش‌های جدید پیشگیری و کنترل بیماریهای آبزیان استفاده از انواع محرک‌های ایمنی در سیستم گنوتوبیوتیک برای درک مکانیسم‌های درگیر در تعاملات میزبان- میکروب میباشد. مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر محرک ایمنی زایموزان بر رشد و مقاومت آرتمیا فرانسیسکانا (Artemia fransiscana) در برابر عفونت باکتری‌های بیماریزای Vibrio campbellii و Vibrio proteolyitcus در آبزیان در شرایط گنوتوبیوتیک صورت گرفت. ناپلی آرتمیا با باکتری کشته شده LVS3 حدود 109 5/10 سلول بر لوله فالکون در هر روز غذادهی شد (تیمار شاهد). زایموزان بهصورت روزانه به مقدار 6/30 میکروگرم به هر فالکون در تیمارهای آزمایشی اضافه شد. در روز سوم پاتوژنهای V. campbellii و V. proteolyitus در تراکم cell/ml 106 5 اضافه گردیدند. در روز ششم زایموزان باعث افزایش معنیدار درصد بازماندگی روزانه آرتمیا در برابر V. campbellii (53/1±49/54) نسبت به تیمار شاهد (87/9±72/31)، درصد نسبی بازماندگی (08/0±80) نسبت به تیمار شاهد (17/0±47) و زیستتوده کل تولید شده برحسب میلی متر در فالکون (18/0±17/21) نسبت به تیمار شاهد (46/4±04/9) گردید (05/0>p). زایموزان اگرچه در برابر V. proteolyitcus باعث افزایش درصد بازماندگی روزانه، درصد نسبی بازماندگی و زیستتوده کل تولید شده نسبت به گروه شاهد شد، اما نتوانست اختلاف معنی داری ایجاد کند (05/0<p). در آرتمیاهای چالش داده شده با V. campbellii و V. proteolyitcus، طول فردی آرتمیا هرچند تحت تاثیر زایموزان قرار گرفت اما نسبت به تیمار شاهد دارای تفاوت معنیدار نبود (P>0.05). به طور کلی نتایج نشان داد که استفاده از زایموزان به عنوان محرک ایمنی میتواند باعث افزایش مقاومت آرتمیا نسبت به عفونت ویبریو در محیط گنوتوبیوتیک شود. |
|
| واژه‌های کلیدی: آرتمیا، سیستم گنوتوبیوتیک، Vibrio، زایموزان، بازماندگی |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
ميكروبيولوژي آبزيان
دریافت: ۱۳۹۸/۲/۲۸
|
|
|
|
|
|
