|
بررسی میزان آلودگی میکروبی آبهای سطحی رودخانه گرگر بر اساس استانداردهای جهانی
|
مینا آهنگرزاده*    1، حسین هوشمند1 ، سیمین دهقان مدیسه1 ، سیدرضا سیدمرتضائی1 |
| 1- پژوهشکده آبزی پروری جنوب کشور |
|
|
چکیده: (2003 مشاهده) |
| رودخانه گرگر شاخه شرقی رودخانه کارون است که در شمال شهر شوشتر توسط بند میزان از شاخه غربی آن یعنی شطیط جدا می‌شود و با طی مسافتی حدود 78 کیلومتر مجدداً به شاخه شطیط و دز پیوسته و کارون بزرگ را تشکیل می‌‌دهد. این رودخانه ضمن تأمین آب شرب شهرستان شوشتر، هفتگل و بخشی از رامهرمز و روستاهای آن در زمره یکی از قطب‌‌های بزرگ پرورش ماهی استان بشمار می‌‌آید. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت آلودگی میکروبی آب رودخانه گرگر، مقایسه آلودگی میکروبی در ایستگاه‌‌های بالادست و پایین دست رودخانه و همچنین مقایسه با استانداردهای EPA جهت تعیین کاربری‌‌های مختلف، مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از 6 ایستگاه در طول رودخانه نمونه‌‌برداری به صورت ماهانه به مدت یکسال صورت گرفت و شاخص‌‌های میکروبی شامل تعداد کل باکتری، تعداد کل کلی‌‌فرم و تعداد کلی‌‌فرم مدفوعی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین میزان در هر 3 شاخص میکروبی را ایستگاه 2 بعد از محل تخلیه فاضلاب شهر شوشتر (بترتیب با CFU/mL 103× 24/15، MPN/100mL 82/68181 و MPN/100mL 91/3380) کمترین میزان را ایستگاه 1 در بالادست رودخانه (بترتیب باCFU/mL 103× 8/2، MPN/100mL 27/2627 و MPN/100mL 73/1062) دارد. نتایج آزمایش‌ها نشان داد که شاخص‌‌های میکروبی با توجه به تغییرات فصلی، زمان و مکان نمونه‌‌برداری متفاوت بوده و همچنین از نظر کیفی آب رودخانه گرگر در سطح پایینی بوده است و جهت مصارف انسانی مناسب نمی‌‌باشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: شاخص باکتریایی، آبهای سطحی، رودخانه گرگر |
|
|
متن کامل [PDF 619 kb]
(592 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آلودگي محيطهاي آبي
دریافت: 1398/7/13 | پذیرش: 1399/4/10 | انتشار: 1399/4/10
|
|
|
|
|
|
