:: دوره 21، شماره 1 - ( 1-1391 ) ::
جلد 21 شماره 1 صفحات 100-89 برگشت به فهرست نسخه ها
تاثیر رنگدانه آستازانتین بر کارایی رشد، بازماندگی و تجمع رنگدانه در پست لارو میگوی پا سفید (Litopenaeus vannamei)
بیژن رجبی* 1، علیرضا سالارزاده ، مازیار یحیوی ، سعید مسندانی ، محسن نیرومند
چکیده:   (15307 مشاهده)
هدف از این تحقیق بررسی تاثیر رنگدانه آستازانتین بر کارایی رشد (افزایش وزن نسبی، نرخ رشد ویژه و وزن پایانی)، بازماندگی و تجمع رنگدانه آستازانتین در پست لارو میگوی پاسفید (Litopenaeus vannamei) می‌باشد. این مطالعه در مرکز توسعه آبزیان کلاهی در بهار 1390 انجام گردید. در این آزمایش پست لاروهای 8 روزه با متوسط (± انحراف استاندارد) وزن اولیه 6/1±3/5 میلی‌گرم بوسیله رژیم غذایی که حاوی سطوح مختلفی (0، 50، 100 و 200 میلی‌گرم در هر کیلوگرم از رژیم غذایی) از رنگدانه آستازانتین بود به مدت 30 روز مورد تغذیه قرار گرفتند. در میگوهای تغذیه شده با رژیم غذایی حاوی 50، 100 و 200 میلی‌گرم رنگدانه آستازانتین، کارایی رشد و بازماندگی بطور قابل ملاحظه‌ای نسبت به گروه شاهد بالاتر بود. میزان تجمع رنگدانه در بدن پست لاروها به روش HPLC مورد سنجش قرار گرفت. تجزیه و تحلیل تجمع رنگدانه در بدن پست لاروها نشان داد که با افزایش میزان رنگدانه آستازانتین در رژیم غذایی کارایی رشد و بازماندگی در پست لاروها افزایش می‌یابد بطوریکه در پست لاروهای تغذیه شده با 200 میلی‌گرم رنگدانه، میانگین (± انحراف استاندارد) وزن پایانی (7/12±6/700 میلی‌گرم) و نرخ بازماندگی (5/1±82 درصد) نسبت به پست لاروهای گروه شاهد (وزن پایانی 9/28±2/484 میلی‌گرم و بازماندگی 5/4±7/54 درصد) بطور معنی‌داری بالاتر بود. از این رو با توجه به خواص تغذیه‌ای رنگدانه آستازانتین و تاثیر مثبت آن بر رشد و بازماندگی، توصیه می‌گردد رژیم غذایی پست لارو میگوی پاسفید حداقل حاوی 100 میلی‌گرم رنگدانه آستازانتین در هر کیلوگرم از رژیم غذایی باشد.
واژه‌های کلیدی: تغذیه، آبزی‌پروری، رنگدانه‌های کاروتنوئیدی
متن کامل [PDF 276 kb]   (3832 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: فيزيولوژي آبزيان
دریافت: 1391/9/27 | پذیرش: 1394/4/9 | انتشار: 1394/4/9



XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 21، شماره 1 - ( 1-1391 ) برگشت به فهرست نسخه ها