در این تحقیق شاه میگوی چنگال باریک (Astacus leptodactylus) با 3 جیره غذایی حاوی 3 سطح پروتئین 30، 35 و 40 و انرژی ثابت 370 کیلوکالری در 100 گرم ماده غذایی در آب شیرین و لب شور خزر با شوری 12 گرم در لیتر به مدت 8 هفته پرورش داده شدند. از 6 تیمار آزمایشی هر یک با 3 تکرار استفاده شد و در مجموع 18 تانک فایبرگلاس 110 لیتری مورد استفاده قرار گرفت. تراکم شاه میگوها در هر تانک 5 عدد و با میانگین (± انحراف معیار) وزنی3/2±17گرم و در مجموع به تعداد 90 شاه میگو ذخیره‌سازی گردید. نتایج این بررسی نشان داد که میانگین رشد شاه میگوها در آب شیرین 82/14 گرم و در آب لب شور 73/12 گرم بود که دارای اختلاف معنی‌داری می‌باشد. بیشترین میزان بازماندگی در بررسی سطوح متقابل پروتئین – شوری در جیره حاوی پروتئین 30 درصد و آب شیرین به میزان 55/95 درصد و کمترین درصد بازماندگی در سطوح متقابل پروتئین 40 و شوری 12 گرم در لیتر دیده شد که دارای اختلاف معنی‌دار بودند. بیشترین ضریب رشد ویژه، بیشترین افزایش وزن،کمترین ضریب تبدیل غذایی، بیشترین میزان بازدهی پروتئین و بیشترین بهره‌برداری از پروتئین خالص در جیره با پروتئین 30 و شوری صفر مشاهده گردید که اختلاف معنی‌داری در این سطوح مشاهده نشد. در نتایج حاصل از این تحقیق بیشترین میزان پروتئین لاشه در پروتئین 30 درصد و آب شیرین دیده شد که دارای اختلاف معنی‌داری با سایر تیمارها بود.