Aristichthys nobilis) تحت تاثیر آنزیم‌های تجاری آلکالاز، پاپائین و پروتامکس بطور جداگانه هیدرولیز گردیدند. در ادامه دو شاخص راندمان بازیافت و درجه هیدرولیز پروتئین‌های حاصله در شرایط مختلف فرآیند هیدرولیز (زمان و دماهای مختلف) محاسبه و بین آنزیم‌های مورد بررسی مقایسه گردید. برای تمام آنزیم‌های مورد استفاده در این تحقیق با افزایش زمان و دمای هیدرولیز میزان بازیافت پروتئینی و درجه هیدرولیزاسیون افزایش یافت و بیشینه این دو شاخص برای هر 3 آنزیم در دمای 55 درجه سانتیگراد و در زمان 60 دقیقه و کمینه آنها نیز در دمای 35 درجه سانتیگراد و در زمان 15 دقیقه مشاهده گردید. همچنین نتایج نشان داد که در بین 3 آنزیم مورد بررسی آلکالاز در شرایط دمایی یکسان و در زمانهای مختلف نسبت به آنزیم های پاپائین و پروتامکس دارای بازیافت پروتئینی و درجه هیدرولیزاسیون بیشتری است، بطوریکه بیشترین بازیافت پروتئینی بدست آمده در این تحقیق مربوط به آنزیم آلکالاز و در دمای 55 دقیقه و زمان 60 دقیقه بود (39/2±38/51 درصد) همچنین بالاترین درجه هیدرولیزاسیون نیز مربوط به آنزیم آلکالاز و در 55 درجه سانتیگراد و زمان 60 دقیقه بود ( >20 درصد). پیشنهاد می‌شود که استفاده از آنزیم آلکالاز جهت تولید پروتئین هیدرولیز شده از ضایعات ماهی کپور سرگنده از حیث راندمان بازیافت و درجه هیدرولیز بهتر می باشد.
