تاثیر سطوح مختلف سلنیوم جیره غذایی بر روند رشد و استرس اکسیداتیو ( Oxidative stress ) بچه فیلماهی پرورشی ( Huso huso ) تغذیه شده با سطوح بالای مس بررسی گردید. بچه ماهیان با متوسط ( ± انحراف معیار) وزن 69 / 0 ± 39 / 13 گرم به مدت 12 هفته با جیره‌های محتوی مقادیر مختلف سلنیوم شامل: سطوح پایین (صفر میلی‌گرم سلنیوم در کیلوگرم جیره HCuLSe )، به میزان کافی (11 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره HCuNSe ) و پنج برابر حد کفایت ( 5 5 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره HCuHSe ) هر یک حاوی سه برابر حد بهینه مس (30 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره) و جیره شاهد محتوی مقادیر کافی سلنیوم (11 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره) و مس (10میلی‌گرم در کیلوگرم جیره) در شرایط یکسان پرورشی تغذیه شدند. درصد افزایش وزن، شاخص رشد ویژه و ضریب چاقی ماهیان تغذیه شده با HCuHSe بطور معنی‌داری کمتر از سایر تیمارها بود . غلظت مس و سلنیوم کبد با افزایش مقادیر مس و سلنیوم جیره رابطه مستقیم داشت، بطوریکه بالاترین غلظت این عناصر در کبد ماهیان تغذیه شده با جیره HCuHSe مشا هده شد. همچنین بالاترین و کمترین مقادیر متوسط (TBARS) Thiobarbiturice acid reactive substances و پراکسیداز گلوتاتیون ( Glutathione peroxidase activity ) در ماهیان تغذیه شده با HCuHSe ملاحظه گردید. فعالیت توتال ایمونوگلوبین و لایزیوزیم پلاسما ماهیان تغذیه شده با NCuNSe در بالاترین سطح بود و بدنبال آن ماهیان تغذیه شده تیمار HCuNSe قرار داشت، بطوریکه پایین‌ترین مقادیر آن در ماهیان تغذیه شده با جیره HCuHSe ثبت گردید. این نتایج دلالت بر این نکته دارند که سطوح مناسب مس و سلنیوم اضافه شده به جیره موجب کاهش استرس و بهبود پاسخ‌های ایمنی در ماهی می‌گردد. برعکس جذب بالای مس و سلنیوم موجب تحریک استرس و کاهش پاسخ‌های ایمنی در تحقیق حاضر گردید.