این تحقیق با هدف مطالعه تأثیر سه نوع  بسته­بندی­ معمولی، خلاء و سیل­وکیوم (خلاء همراه با گاز بی­اثر)  بر ماندگاری ماهی کپور علفخوار در دمای یخچالی (С° ۴) از طریق تعیین ویژگی­های میکروبی و شیمیایی انجام گردید. نتایج نشان دادند که طی دوره نگهداری در تمامی تیمارها میزان پراکسید از حد مجاز (۱۰میلی­اکی­والان اکسیژن در یک کیلوگرم چربی) تجاوز نکرد ولی میزان بازهای نیتروژنی فرار در بسته­بندی معمولی در روز پانزدهم نگهداری ۷۹/۰±۳۱/۳۰ میلی­گرم  در ۱۰۰ گرم بود که بیش از حد استاندارد می باشد. میزان تیوباربیتوریک اسید در بسته­بندی های سیل­وکیوم و خلاء تا روز پانزدهم و در بسته­بندی معمولی تا روز نهم مطالعه در محدوده مجاز باقی ماند. میزان بار میکروبی در بسته­بندی معمولی در روز دوازدهم log cfu/g ۳۴/۰± ۸۰/۷ و در تمام بسته­بندی­ها در روز پانزدهم (معمولی۳۴/۰±۰۶/۹، خلاء ۲۶/۰±۵۲/۷ و سیل­وکیومlog cfu/g ۱۲/۰± ۰۴/۷)، خارج از  محدوده استاندارد بودند ( log cfu/ g۱۰^۷ ) . با توجه به نتایج به دست آمده بهترین زمان ماندگاری فیله کپور علفخوار در روش بسته­بندی خلاء و سیل­وکیوم در روز دوازدهم نگهداری در یخچال مشاهده شد که روش سیل وکیوم با اختلاف معنی­داری (۰۵/۰>p) بهتر از روش خلاء بود.