۹ نتیجه برای حسینی فر
سید حسین حسینی فر، علیرضا میرواقفی، باقر مجازی امیری، حسینعلی خوشباور رستمی، ملوک پورامینی، کاظم درویش بسطامی،
دوره ۱۹، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۹ )
چکیده
هدف از این تحقیق، بررسی اثرات پربیوتیکی مخمر Saccharomyces cerevisiae غیرفعال بر شاخصهای رشد، بازماندگی، ترکیب بدن و میکروبیوتای روده بچه فیل‌ماهی (Huso huso) بود. این پژوهش در قالب یک طرح کاملاٌ تصادفی انجام شد که شامل تغذیه بچه فیل ماهی ها با جیره‌های غذایی حاوی ۱، ۲ و ۵ درصد مخمر و شاهد (۴ تیمار و ۳ تکرار) بود. بچه فیل‌ماهی ها با میانگین وزنی ( ±انحراف استاندارد) (۰/۵۶±۱۱/۴۰) و تراکم ۳۵ عدد در حوضچه‌های فایبرگلاس ذخیره‌سازی و به مدت ۶ هفته با جیره‌های آزمایشی حاوی سطوح مختلف مخمر تغذیه شدند. در انتهای دوره شاخصهای رشد (وزن نهایی، افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، فاکتور وضعیت)، ضریب تبدیل غذایی، ترکیب شیمیایی لاشه (رطوبت، خاکستر، چربی، پروتیئن خام) و میکروبیوتای روده‌ای (تعداد کل باکتریهای و تعداد لاکتوباسیلوس‌ها) بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان داد بچه ماهی‌های تغذیه شده با جیره حاوی ۵ درصد مخمر، بطور معنیداری وزن نهایی، نرخ رشد ویژه بیشتر، فاکتور وضعیت بهتر و ضریب تبدیل غذایی کمتری در مقایسه با تیمار شاهد و مخمر ۱ درصد داشتند (P<۰,۰۵). اگرچه از نظر نرخ رشد ویژه اختلاف معنیداری بین تیمار ۵ درصد مخمر و ۲ درصد وجود نداشت (P>۰,۰۵). بررسی ترکیب شیمیایی لاشه تفاوت معنیداری بین تیمارها نشان نداد (P<۰,۰۵). بررسی تراکم کل باکتری ها و لاکتوباسیلوس‌ها مؤید افزایش معنی‌دار تیمار ۵ درصد مخمر و تیمار شاهد و ۱ درصد بود (P<۰,۰۵). اختلاف معنیداری از نظر تعداد لاکتوباسیلوس‌ها بین تیمار ۵ و ۲ درصد مخمر مشاهده نشد (P>۰,۰۵). var. ellipsoideus
سید حسین حسینی فر، علیرضا میرواقفی، باقر مجازی امیری، حسینعلی خوشباور رستمی، کاظم درویش بسطامی،
دوره ۲۰، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۰ )
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی اثرات پربیوتیک الیگوفروکتوز بر برخی شاخصهای خونی، بیوشیمیایی سرم و آنزیمهای کبدی بچه فیل ماهی (Huso huso) بود. بدین منظور بچه فیل ماهیها (میانگین وزنی ۷۶/۰±۷۷/۱۸گرم) تهیه و با تراکم ۵۰ عدد در حوضچه‌های فایبرگلاس ذخیره‌سازی شدند. تغذیه بچه فیل ماهیها به مدت ۷ هفته با جیره‌های آزمایشی حاوی سطوح مختلف صفر (شاهد)، ۱، ۲ و ۳ درصد الیگوفروکتوز انجام شد. در انتها از بچه فیل ماهیها خونگیری بعمل آمد و شاخصهای خونی شامل: تعداد گلبولهای قرمز، تعداد گلبولهای سفید و شمارش تفریقی انواع آن، هماتوکریت و هموگلوبین، شاخصهای بیوشیمیایی (کلسترول، گلوکوز و پروتئین کل) و آنزیمهای کبدی (لاکتات دهیدروژناز، آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز) بررسی شد. نتایج این بررسی نشان داد الیگوفروکتوز اثری بر تعداد گلبولهای قرمز، حجم متوسط گلبولی (MCV)، هموگلوبین متوسط سلولی (MCH)، غلظت متوسط هموگلوبین گلبول قرمز (MCHC) ندارد. با این وجود مقادیر هماتوکریت، هموگلوبین و تعداد گلبولهای سفید در تیمار ۲ درصد بطور معنیداری بیشتر بود (P< ۰,۰۵). اگرچه پربیوتیک الیگوفروکتوز اثری بر گلوکوز و پروتئین کل سرم نداشت، کلسترول سرم خون در تیمار ۲ درصد بطور معنیداری کاهش یافت (P<۰.۰۵). بررسی آنزیمهای کبدی تفاوت معنیداری بین تیمارها نشان نداد (P>۰.۰۵). براساس این نتایج می‌توان گفت الیگوفروکتوز می‌تواند سبب تحریک ایمنی و بهبود متابولیسم چربی شود.
نرگس سلیمانی فر، سید حسین حسینی فر، محسن براتی، زهره حسن آبادی،
دوره ۲۱، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۱ )
چکیده
در این تحقیق اثرات پربیوتیک الیگوفروکتوز بر شاخصهای رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و مقاوت در برابر تنش شوری بچه ماهیان نورس کلمه (Rutilu rutilus) بررسی شد. بچه ماهیها با میانگین (± انحراف استاندارد) وزنی ۰۳/۰±۶۷/۰ گرم از استخرهای مرکز سیجوال استان گلستان تأمین و با تراکم ۱۰۰ عدد در تشت‌هایی با حجم تقریبی۶۰ لیتر ذخیره‌سازی و پس از سازگاری، به مدت ۷ هفته با جیره‌های آزمایشی حاوی ۰ (شاهد)، ۱، ۲ و ۳ درصد پربیوتیک الیگوفروکتوز تغذیه شدند (۴ تیمار و ۳ تکرار). در انتهای (هفته هفتم) دوره شاخصهای رشد (وزن نهایی، افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، فاکتور وضعیت)، بازماندگی، ترکیب شیمیایی لاشه (رطوبت، خاکستر، چربی، پروتئین خام) و همچنین مقاومت بچه ماهیها در برابر تنش شوری بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان داد بچه ماهیان تغذیه شده با پربیوتیک وضعیت بهتری از نظر شاخصهای رشد شامل وزن نهایی، نرخ رشد ویژه بیشتر، فاکتور وضعیت بهتر و ضریب تبدیل غذایی کمتری در مقایسه با تیمار شاهد داشتند. وزن نهایی و نرخ رشد ویژه در بچه ماهی‌های تیمار ۲ درصد الیگوفروکتوز بطور معنیداری بیشتر از تیمار ۱ درصد الیگوفروکتوز و شاهد بود. از نظر میزان افزایش وزن و شاخص وضعیت تفاوتی بین تیمارهای پربیوتیکی مشاهده نشد. بررسی ترکیب شیمیایی لاشه تفاوت معنیداری بین تیمارها نشان نداد. پربیوتیک بطور چشمگیری مقاومت بچه ماهی‌های کلمه را در برابر تنش شوری افزایش داد و بیشترین میزان بازماندگی در تیمار الیگوفروکتوز ۳ درصد مشاهده شد.
رودابه روفچایی، سیدحسین حسینی فر، محمد صیاد بورانی، حسن مقصودیه کهن، عباسعلی زمینی، منیره فئید،
دوره ۲۱، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۱ )
چکیده
هدف از این تحقیق بررسی اثرات گلوکان بر برخی شاخصهای خونی و ایمنی بچه ماهی سفید Rutilus frisii بود. از ماده Hoplite بعنوان محرک ایمنی با ماده موثره گلوکان به نسبت‌های ۰، ۵/۰ ،۱، ۵/۱، ۲ درصد به جیره پایه تهیه شده برای ماهی سفید اضافه شد. ۲۵ عدد بچه ماهی با میانگین(± انحراف معیار) وزنی (۰۶/۰± ۱۵/۱) گرم به تانکهای ۱۰۰ لیتری با حجم آبگیری ۸۰ لیتر وارد گردیدند. طول دوره بررسی ۶۰ روز بود و زیست‌سنجی هر ۱۵ روز یکبار انجام می‌شد. در انتهای دوره از بچه ماهیها خونگیری بعمل آمد و شاخصهای خونی، تعداد گلبولهای قرمز، تعداد گلبولهای سفید و انواع آن، درصد هماتوکریت و میزان هموگلوبین، شاخصهای ایمنی (ایمونوگلوبولین و لیزوزیم) بررسی شد. بررسی فاکتورهای خونی حاکی از آن بود که بچه ماهی‌های تیمار ۵/۱ درصد بیشترین میزان ایمونو گلوبین و ائوزینوفیل را داشتند اگرچه از نظر آماری این ختلاف معنی‌دار نبود. بیشترین میانگین غلظت هموگلوبین داخل گلبولی (MCHC)، درصد هماتوکریت و میزان هموگلوبین در تیمارهای ۵/۰ و ۱ درصد و بیشترین میانگین حجم متوسط گلبولی (MCV) و تعداد گلبول قرمز در تیمار ۵/۰ درصد بدست آمد. بیشترین میانگین تعداد گلبول سفید، نوتروفیل و مونوسیت نیز در تیمار ۲ درصد و بیشترین و کمترین میزان لیزوزیم بترتیب در تیمار ۱ و صفر درصد مشاهده شد. تراکم تعداد کل باکتریها و لاکتو باسیلوسها افزایش معنیداری در تیمار ۵/۰ درصد داشت. نتایج نشان دادند مکمل غذایی استفاده شده محرک ایمنی غیراختصاصی مناسبی برای بچه ماهی سفید است. kutum
سید مهدی حسینی فرد، مراد شاکر خشرودی، سیده حوری بیکایی، نرمین عزت رحیمی، مجید رازقی منصور،
دوره ۲۲، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۲ )
چکیده
دل آرا سپهرفر، کوروش سروی مغانلو، سیدحسین حسینی فر، حامد کلنگی میاندره،
دوره ۲۶، شماره ۵ - ( ۱۰-۱۳۹۶ )
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی اثر پروبیوتیک Pediococcus acidilacticiو پودر قارچ Agaricus bisporus جیره غذایی بر شاخصهای خونی و ایمنی غیراختصاصی سرم در بچه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) انجام گرفت. بعد از ۲ هفته سازگاری بچه ماهیان با میانگین وزنی ۶۹/۰±۰۶/۱۹ گرم با شرایط آزمایشگاه، تعداد ۱۸۰ قطعه در ۱۲ تانک فایبرگلاس با تراکم ۱۵ قطعه در هر تانک توزیع گردید. سپس در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت ۲ ماه با ۴ جیره آزمایشی شامل جیره تجاری (گروه شاهد) و به ترتیب غذای تجاری مکمل شده به P. acidilactici به میزان CFU/g ۱۰۷×۹/۰، غذای حاوی Agaricus bisporus به میزان ۱۰ گرم بر کیلوگرم و غذای تجاری حاوی ترکیبی از P. acidilactici به میزان CFU/g ۱۰۷×۹/۰ و پودر قارچ به مقدار ۱۰ گرم بر کیلوگرم پرورش داده شدند. نتایج حاصل در پایان دوره آزمایش نشان داد که اختلاف معنی داری در تعداد گلبول قرمز (RBC) وجود ندارد. بالاترین میزان هموگلوبین (۳۷/۰±۱۵/۸گرم در دسی لیتر)، MCV،۷۷/۲۳±۶۳/۲۲۳ (فمتولیتر)، MCH، ۳۱/۵±۲۱/۵۶ (پیکوگرم) و کمترین تعداد گلبولهای سفید خون به مقدار ۰۰/۱±۷۳/۹ (۱۰۳ cell/ml×) در گروه سین بیویتیک مشاهده شد (۰۵/۰>p). علاوه بر این، هماتوکریت ۶۹/۱±۴۳/۳۲ (درصد) و MCHC، ۰۶/۱±۱۷/۲۵ (درصد) نسبت به گروه شاهد، در تیمار سین بیوتیک افزایش نسبی نشان دادند (۰۵/۰<p). اختلاف معنی داری در کل ایمونوگلوبولین، فعالیت لیزوزیم و ACH۵۰ در گروه های آزمایشی مشاهده نشد (۰۵/۰<p). براساس نتایج بدست آمده، جیره غذایی حاوی CFU/g ۱۰۷×۹/۰پروبیوتیک و ۱۰ گرم بر کیلوگرم پربیوتیک موجب بهبود برخی از شاخص های خونی در کپور معمولی گردید.
فاطمه زهرا جعفری، سید علی اکبر هدایتی، سید حسین حسینی فر، علی جافر نوده، طاهره باقری،
دوره ۲۷، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۷ )
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات باکتری Pediococcus acidilactici و الیگوساکارید رافینوز بر برخی از شاخص های خونی ماهی کاراس (Carassius auratus) در مواجهه با نانو ذرات نقره در شرایط آزمایشگاهی بود. بر این اساس تعداد۳۰۰ عدد ماهی کاراس در چهار تیمار توزیع و به مدت ۶ هفته تغذیه شدند. بعد از پایان دوره تغذیه به تیمارهای آزمایش میزان ۵۰ درصد غلظت کشنده نانو نقره (۵/۰ میلی گرم بر لیتر) اضافه و در پایان دوره ۱۴ روزه مواجهه با نانو ذرات نقره، نمونهبرداری از خون ماهیان صورت گرفت. شاخصهای بازوفیل، نوتروفیل، مونوسیت و گلبول قرمز در تیمارهای مختلف اختلاف معنیداری با هم نداشت (۰۵/۰<p)، ولی تعداد گلبولهای سفید، هموگلوبین و هماتوکریت در تیمارهای مختلف اختلاف معنیداری با گروه شاهد داشت (۰۵/۰p<). بررسی نتایج شاخص ائوزونوفیل در مواجهه تحت کشنده با نانوذرات نقره بیانگر تاثیر معنی دار مکملهای غذایی بر افزایش میزان ائوزینوفیل خون است (۰۵/۰p<)، به طوریکه باکتری و سین بیوتیک عملکرد یکسانی داشتند ولی رافینوز توانسته اثر فزاینده ای داشته باشد. بررسی شاخص هماتوکریت نشان داد که مکملهای غذایی در مواجهه تحت کشنده با نانوذرات نقره اثر معنی داری بر شاخص هماتوکریت و افزایش آن داشته است (۰۵/۰p<) . نتایج شاخص هموگلوبین نشان داد که مواجهه تحت کشنده با نانوذرات نقره اثر معنی داری بر شاخص هموگلوبین داشته است (۰۵/۰p<) و مکملهای غذایی اثر مثبتی بر سیستم ایمنی ماهی کاراس طلایی داشته است و موجب افزایش هموگلوبین در مواجهه با نانو ذرات نقره شده است. به طوریکه رافینوز و گروه شاهد عملکرد یکسانی داشته است ولی باکتری توانسته اثر فزاینده ای بر این شاخص داشته باشد. باتوجه به نتایج به دست آمده از شاخص های مورد آزمایش، مکمل غذایی باکتری بیشترین تاثیر را بر شاخص هموگلوبین داشته است و به میزان مساوی با سایر مکمل ها در شاخص مونوسیت خون موثر بوده است. مکمل غذایی رافینوز بیشترین تاثیر را بر گلبول قرمز و ائوزونوفیل داشته است. و در بین مکملهای مذکور سین بیوتیک با تاثیر بر شاخص های خونی هماتوکریت، گلبول سفید، نوتروفیل و لنفوسیت در بین مکمل های غذایی موثرتر عمل کرده است.
سید رضا خالقی، سیدعلی اکبر هدایتی، حدیثه کشیری، دکتر حامد پاکنژاد، سید حسین حسینی فر،
دوره ۲۷، شماره ۳ - ( ۵-۱۳۹۷ )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر مکملهای غذایی باکتری Pediococcus acidilactici و پودر قارچ خوراکی Agaricus bisporus به‌صورت مجزا و ترکیبی (مکمل ترکیبی) بر شاخصهای ایمنی موکوس پوست ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با نانو ذرات نقره بود. در این بررسی از ۱۸۰ عدد ماهی با میانگین وزن ۴/۰ ±۶/۲۹ گرم به چهار تیمار باکتری (۱ گرم باکتری در کیلوگرم غذا)، پودر قارچ (۱۰ گرم در کیلوگرم غذا)، مکمل ترکیبی حاوی باکتری و پودر قارچ خوراکی (۱ گرم باکتری و ۱۰ گرم قارچ در کیلوگرم غذا) و شاهد (تغذیه بدون مکمل غذایی) و هر تیمار با ۳ تکرار (۱۵ عدد ماهی در هر تکرار) تقسیم و به مدت ۶۰ روز تغذیه گردیدند. پس از پایان دوره تغذیه، ماهیان به مدت ۱۴ روز در معرض غلظت تحت کشنده نانو ذرات نقره (۱ میلی‌‌گرم در لیتر) قرار گرفتند. نمونهبرداری از موکوس پوست جهت سنجش پارامترهای مرتبط با ایمنی در روزهای ۱، ۷ و ۱۴ رویارویی با نانو ذرات نقره، هر بار با ۵ عدد ماهی از هر تیمار صورت پذیرفت. نتایج نشان داد فعالیت آنزیمهای لیزوزیم و فسفاتاز قلیایی و میزان پروتئین محلول و ایمنوگلوبولین کل در تیمارهای حاوی مکملهای غذایی نسبت به تیمار شاهد در روزهای مختلف در مواجهه با نانو ذرات نقره قرار داشتند، افزایش معنادار داشتند (۰۵/۰p<) و در روز ۱۴ بیشترین مقدار را داشتند. همچنین با وجود آنکه پارامترهای سنجیده شده طی ۱۴ روز در تیمار شاهد روند افزایشی داشت، ولی نسبت به تیمارهای آزمایشی کمتر بود. تیمارهای آزمایشی ترکیبی، باکتری و پودر قارچ خوراکی به ترتیب بیشترین تأثیر را بر شاخصهای ایمنی موکوس پوست ماهیان کپور معمولی که در معرض نانو ذرات نقره قرار گرفته بودند، نشان دادند.
علیرضا شناور ماسوله، محمد پورکاظمی، مهدی سلطانی، مهتاب یارمحمدی، محمد علی یزدانی، مهدی علیزاده، جلیل جلیل پور، سهیل بازاری مقدم، مهدی معصوم زاده، سید حسین حسینی فر، پریسا اسماعیلی، یلدا بنی اسماعیلی،
دوره ۲۷، شماره ۵ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
ماهیان خاویاری به سبب تولید گوشت و خاویار، از ارزشمندترین گونه های دریای خزر هستند. در پرورش ماهیان خاویاری، همانند سایر گونه های پرورشی در کشور، بروز و افزایش انواع بیماریهای عفونی مورد انتظار بوده است و دراین راستا جداسازی، شناسایی و بکارگیری پروبیوتیکهای اختصاصی، می تواند در بهبود سلامت و شاخص های رشد بسیار موثر باشد. بدین منظور از گونه تاسماهی سیبری به تعداد ۳۸ قطعه نمونه برداری شد و علاوه بر کشت و شمارش باکتریهای هوازی و بی هوازی اختیاری روده در محیط کشت TSA ، باکتریهای اسید لاکتیک نیز با استفاده از محیط کشت MRS جداسازی و مورد شمارش قرار گرفتند. در تاسماهی سیبری میانگین شمارش باکتری های اسید لاکتیک ۱۱ / ۰ ± ۷۲ / ۲ و شمارش کل باکتریایی ۱۹ / ۰ ± ۷۹ / ۶ بر حسب لگاریتم تعداد کلنی در هر گرم بوده است. با استفاده از تعیین توالی ژن rRNA S۱۶ ، باکتریهای اسید لاکتیک در روده در تاسماهی سیبری شامل Weissella confusa ، Lactococcus garvieae و Lactococcus lactis مورد شناسایی مولکولی قرار گرفتند. تکمیل مطالعات آزمایشگاهی و میدانی جهت بکارگیری این باکتریها به عنوان پروبیوتیک مورد نیاز می باشد.
.png)
