این مطالعه با هدف ارزیابی تأثیر سطوح مختلف سلنیوم آلی و معدنی بر نرخ رشد و بازماندگی، عوامل خونی و آسیب شناسی کبد بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان با جیرههای آزمایشی حاوی سلنیوم، انجام گرفت. در این آزمایش ۹ جیره شامل سلنیوم آلی و معدنی با مقدار ۰ (شاهد)، ۱۵/۰ (تیمار ۱)، ۳/۰ (تیمار ۲)، ۴۵/۰ (تیمار ۳) و ۶/۰ (تیمار ۴) گرم بر کیلوگرم جیره غذایی ساخته شد و ماهیان به مدت ۶۰ روز تغذیه شدند. میانگین وزن اکتسابی در تیمار ۳ آلی (۶/۱۸±۲۱۴ گرم) نسبت به شاهد (۲۵±۶/۱۵۴ گرم) افزایش معنیداری نشان داد (۰۵/۰P<). میانگین نرخ رشد روزانه در تیمارهای ۲، ۳ و ۴ آلی و تیمار ۲ معدنی (۰۰۵/۰±۰۵/۰) نسبت به شاهد (۰۰۹/۰±۰۳/۰) دارای اختلاف معنیدار بودند (۰۵/۰P<). مقدار IgM در تیمار ۱ آلی بالاترین مقدار (۶/۱۱±۰۵/۵۵ میلی گرم بر دسی لیتر) نسبت به شاهد (۶/۶±۹/۴۶ میلی گرم بر دسی لیتر) بود (۰۵/۰P<). فعالیت لیزوزیمی در تیمار ۳ آلی (۵/۲۴±۷/۱۰۶۶ واحد در گرم) نسبت به شاهد (۱۱±۵/۸۳۸ واحد در گرم) افزایش معنیداری یافت (۰۵/۰P<). بالاترین مقدار C۳ در تیمار ۴ آلی (۴/۲۸±۸/۳۴ میلی گرم بر دسی لیتر) و بیشترین مقدار C۴ در تیمار ۴ آلی (۳/۷±۱/۳۱ میلیگرم بر دسیلیتر) بود (۰۵/۰P<). نتایج نشان دادند که افزودن سلنیوم آلی تا ۴۵/۰ میلیگرم در کیلوگرم غذا، نسبت مناسبی از عوامل رشد، پاسخهای ایمنی و ویژگیهای پاتولوژیک کبد ماهیان قزلآلا را بهمراه خواهد داشت.