۳۰ نتیجه برای فلاحت
بهرام فلاحتکار، کورش امینی،
دوره ۱۲، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۲ )
چکیده
چکیده  مشاهده متن [PDF 563KB] |
|
مطالعات مقدماتی این پروژه از سال 1375 آغاز شد و طی یک گشت تحقیقاتی ایستگاههای اصلی نمونه برداری در طول رودخانه مشخص گردیدند و طی شش گشت تحقیقاتی، نمونه برداری از ماهیان در ماههای اردیبهشت، تیر، مرداد، مهر، آذر و بهمن در رودخانه جراحی و سرشاخه های آن از چشمه ها در ارتفاعات استانهای کُهگیلویه و بویراحمد و خوزستان تا هور شادگان صورت گرفت. 1135 عدد ماهی از یازده ایستگاه اصلی و ایستگاههای سی‍ار با استفاده از تور دست افشان، تور انتظاری، صید الکتریکی و روش قلاب زنی و ترال رودخانه ای صید گردیدند. ماهیان شناسایی شده متعلق به 9 خانواده به شرح زیر بودند: 1- خانواده ماهیان لجن خوار خاردار (Bagridae) 2- خانواده رفتگر ماهیان (Balitoridae) 3- خانواده کپور ماهیان (Cyprinidae) 4- خانواده گربه ماهیان نیش زن (Heteropneustidae) 5- خانواده مارماهیان شاخ دار (Mastacembelidae) 6- خانواده کفال ماهیان (Mugilidae) 7- خانواده گامبوزیا (Poeciliidae) 8- خانواده گربه ماهیان (Siluridae) 9- خانواده سی سوریده (Sisoridae).
در طی شناسا یی ماهیان و بررسیهای انجام شده 17 جنس و 27 گونه ماهی مورد شناسایی قرار گرفتند. |
سعیده رفعت نژاد، بهرام فلاحتکار،
دوره 20، شماره 1 - ( 1-1390 )
چکیده
اسماعیل نجفی پور مقدم، بهرام فلاحتکار، محمد رضا کلباسی،
دوره 20، شماره 3 - ( 7-1390 )
چکیده
این مطالعه بمنظور بررسی اثرات لسیتین جیره بر برخی شاخصهای رشد و خونشناسی بچه تاسماهی سیبری (baeri (Acipenser انجام گرفت. ماهی هایی با میانگین (± انحراف معیار) وزن اولیه 3/0±9/32 گرم با پنج جیره (سه تکرار) دارای انرژی و پروتئین یکسان و مقادیر مختلف لسیتین شامل صفر، 5/2، 5، 5/7 و 10 درصد به مدت 8 هفته و 5 وعده در روز بر مبنای درصد وزن بدن غذادهی شدند. نتایج نشان داد که بکارگیری لسیتین تا 5/7 درصد در جیره این ماهی باعث افزایش برخی شاخص های رشد از جمله درصد افزایش وزن بدن (BWI)، نرخ رشد ویژه (SGR)، ضریب تبدیل غذایی (FCR)، وزن نهایی (Wf)، فاکتور وضعیت (CF) و نرخ بازده پروتئین (PER) می‌گردد. افزایش سطح لسیتین جیره به 10 درصد سبب کاهش معنیدار شاخصهای رشد گردید. همچنین نتایج مربوط به شاخص های هماتولوژیک نشان داد که میزان هموگلوبین در تیمارهای 5 و 5/7 درصد لسیتین در مقایسه با سایر تیمارها بطور معنی داری دارای مقادیر بالاتری بودند. میزان هماتوکریت تیمار 5/7 درصد لسیتین بصورت معنی داری بالاتر از تیمارهای کنترل و 5/2 درصد لسیتین بود. سایر شاخص های خونی مانند تعداد گلبولهای سفید و قرمز،MCV ، MCHC و MCH تغییرات معنیداری در بین تیمارها نشان نداد. نتایج این مطالعه نشاندهنده تاثیر مثبت افزودن لسیتین به جیره غذایی بچه تاسماهی سیبری بویژه در سطوح 5 و 5/7 درصد بر عملکرد رشد و شاخص های هماتولوژی این ماهی میباشد. بنابراین بکار بردن لسیتین در این سطوح در جیره غذایی بچه تاسماهی سیبری برای افزایش رشد و بهبود وضعیت سلامت توصیه می گردد.
بهرام فلاحتکار، حسام الدین عبدی، نعمت اله محمودی،
دوره 21، شماره 1 - ( 1-1391 )
چکیده
با توجه به اثرات نوکلئوتید جیره بر رشد و متابولیسم، این مطالعه با هدف تعیین اثر سطوح مختلف این ماده غذایی بر منابع انرژی بدن و عملکرد رشد بچه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) (انجام پذیرفت. بچه ماهیان کپور با میانگین (انجراف استاندارد) وزن 2/0±5/7 گرم با 5 سطح نوکلئوتید جیره شامل مقادیر صفر، 1/0، 2/0، 3/0و 4/0 درصد به مدت 8 هفته در مخازن پرورشی مورد تغذیه قرار گرفتند. غذادهی 5 بار در روز در حد سیری ماهیان صورت گرفت. پس از طی 56 روز، نتایج نشان داد با اینکه سطح 2/0 درصد بیشترین میزان رشد را از نظر وزن و طول نشان داد اما در خصوص سایر شاخصهای اندازهگیری شده مانند درصد افزایش وزن، نرخ رشد ویژه و ضریب تبدیل غذایی، اختلافات حاصله معنیدار نبودند. آنالیز بیوشیمیایی نمونه‌های سرم و تجزیه لاشه نشان داد برخی شاخصهای بیوشیمی ماهی تحت تأثیر تغذیه با سطوح مختلف نوکلئوتید قرار گرفته و در مورد منابع تامین انرژی شامل: گلوکز، تری اسیل گلیسرول، پروتئین کل و آلبومین سرم اختلاف معنیداری مشاهده نشده اما کلسترول و چربی لاشه اختلاف معنیداری را نشان داد. نتایج این تحقیق بیان کننده اثر مثبت نوکلئوتید جیره بر سنتز منابع انرژی و عملکرد رشد ماهی کپور معمولی بوده و با اینکه قابلیت سنتز این ماده در بدن وجود دارد اما سطح 2/0 درصد آن در جیره اثرات مثبتی بر رشد و برخی از شاخصهای بیوشیمیایی گذاشت
صدیقه محمدزاده، حمید نویریان، حسین اورجی، بهرام فلاحتکار،
دوره 21، شماره 4 - ( 10-1391 )
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف کربوهیدرات بر عملکرد رشد، ضریب تبدیل غذا و ترکیبات بدن بچه ماهی سفید دریای خزر انجام شد. ماهی ها با وزن اولیه 2 / 0 ± 8 / 0 گرم (میانگین ± انحراف معیار) با پنج جیره (سه تکرار) دارای انرژی و پروتئین یکسان و درصدهای مختلف کربوهیدرات (1 5 ، 20، 25، 30 و 35 درصد) به مدت ده هفته و چهار وعده در روز براساس اشتها غذادهی شدند. نتایج نشان داد بکارگیری کربوهیدرات تا سطح 35 درصد باعث افزایش برخی از شاخصهای رشد از جمله وزن نهایی ( WF )، افزایش وزن بدن ( WG )، درصد افزایش وزن بدن ( BWI )، نرخ رشد ویژه ( SGR ) و نرخ کارایی پروتئین ( PER ) شده است . همچنین نتایج مربوط به آنالیز ترکیبات بدن نشان داد که افزایش سطح کربوهیدرات باعث افزایش سطح پروتئین بدن شده است، بطوریکه بیشترین مقدار پروتئین در بچه ماهیان تغذیه شده با سطح 35 درصد کربوهیدرات مشاهده شد. ن تایج این مطالعه نشاندهنده این است که افزایش سطح کربوهیدرات از 15 تا 35 درصد اثر منفی بر پارامترهای رشد بچه ماهیان سفید نداشت، بنابراین سطح 35 درصد کربوهیدرات در جیره بچه ماهیان 1 تا 2 گرمی سفید دریای خزر میتواند باعث رشد مطلوب، کارآیی بهتر پروتئین شود .
داود ضرغام، مصطفی شریف روحانی، عیسی فلاحت ناصرآبادی، طیبه باشتی،
دوره 21، شماره 4 - ( 10-1391 )
چکیده
هدف اصلی از بیهوش‌کردن ماهی قزل‌آلا کاهش تحرک و کم کردن استرس ناشی از دستکاری به منظور تکثیر مصنوعی و نیز تسهیل عملیاتی مانند نشان‌گذاری، زیست سنجی، رقم بندی، معاینه و نمونهبرداری میباشد. در تحقیق حاضر از عصاره‌های آبی و الکلی گیاه تنباکو (Nicotiana tabacum) برای بیهوش کودن ماهی قزلآلای رنگین کمان (Oncohrynchus mykiss) در 3 گروه وزنی بچه ماهی (کوچکتر از 80 گرم)، پرواری (حدود 200 گرم) و مولد (بزرگتر از 1500 گرم) مورد استفاده قرار گرفت که غلظت موثر تنباکو در عصاره آبی در تیمارهای 200 ، 400 ، 800 و 1600 میلی‌گرم در لیتر آب و غلظت مؤثر عصاره الکلی تنباکو در تیمارهای 7/0، 1 ، 7/1 و 5/3 میلی لیتر در یک لیتر آب مورد آزمایش قرار گرفت. به طور کلی می توان گفت عصاره تنباکو قزل‌آلا را در کمتر از 3 دقیقه بیهوش می‌کند و بازگشت از بیهوشی کمتر از 5 دقیقه طول می‌کشد. با توجه به مدت بیهوشی، زمان بازگشت از بیهوشی و آرامش ماهی در زمان بیهوشی، عصاره آبی در مقایسه با عصاره الکلی بیهوشی آرامتری را در ماهی قزل آلا اعمال می‌کند و غلظت‌های 200 تا 800 میلی‌گرم در لیتر عصاره آبی عملکرد موفق تری را دارا بودند. همچنین با توجه به ارتباط معنی داری که بین غلظت و شدت بیهوشی ومدت زمان ریکاوری وجود دارد. میتوان از غلظت‌های پایین‌تر عصاره تنباکو برای آرام کردن ماهی برای حمل و نقل استفاده کرد.
زهرا محمودی، حمید علاف نویریان، بهرام فلاحتکار، مجید رضا خوش خلق،
دوره 22، شماره 1 - ( 1-1392 )
چکیده
در یک آزمایش تغذیه ای، تاثیر جیره غذایی با سه سطح پروتئین (40 ،35 ،30 درصد) و سه سطح چربی (14 ،12 ،10 درصد) به منظور تعیین سطح مناسب پروتئین و چربی در تغذیه ماهی سفید دریای خزر بررسی شد. 675 عدد ماهی با میانگین (± انحرافمعیار ) وزن 01/0 ± 15/1 گرم به طور تصادفی در 27 آکواریوم 45 لیتری (20×15×15سانتیمتر) توزیع و چهار بار در روز به مدت 8 هفته تغذیه شدند. نتایج نشان داد که تقابل بین پروتئین و چربی تفاوت معنیداری در هیچ یک از پارامترهای رشد ایجاد نکرد. با افزایش پروتئین تا 35 درصد، وزن افزایش یافت و سپس بطور معنیداری کاهش پیدا کرد. افزایش وزن (WG)، نرخ رشد ویژه (SGR) و افزایش وزن روزانه (ADG) ماهیان تغذیه شده با 35 و 40 درصد پروتئین با افزایش چربی جیره افزایش پیدا کرد، اما بازده پروتئین با افزایش پروتئین کاهش یافت و ماهیان تغذیه شده با 40 درصد پروتئین و 10 درصد چربی کمترین ابقاء پروتئین (PPV) را داشتند. بازده چربی (LER) ماهیان تغذیه شده با سطوح 30 و 35 درصد پروتئین با افزایش چربی بطور معنیداری کاهش پیدا کرد. ماهیان تغذیه شده با 35 درصد پروتئین و 10 درصد چربی بالاترین میزان ابقاء چربی (LPV) را نسبت به سایر تیمارها داشتند. نتایج مربوط به آنالیز ترکیبات بدن مشخص ساخت پروتئین جیره تفاوت معنیداری در بین تیمارها ایجاد نکرد ولی با افزایش چربی جیره، چربی بدن افزایش پیدا کرد و بیشترین مقدار چربی در بچه ماهیان تغذیه شده با سطح 35 درصد پروتئین و 14 درصد چربی مشاهده شد. بقا در تمام تیمارها 100 بود. با توجه به نتایج این تحقیق به نظر می رسد ماهی سفید میتواند از سطوح بالای 14 درصد چربی در جیره بدون تأثیر منفی بر رشد استفاده نموده و جیره با 35 درصد پروتئین و 14 درصد چربی برای رشد بچه ماهی سفید در محدوده وزنی مطالعه شده مناسب است.
سکینه شیروان، بهرام فلاحتکار، حمید علاف نویریان، علیرضا عباسعلیزاده،
دوره 22، شماره 3 - ( 7-1392 )
چکیده
مطالعه حاضر جهت بررسی پاسخ بچه تاسماهیان سیبری ( Acipenser baerii) به دورههای گرسنگی، محدودیت غذایی و غذادهی کامل به مدت 8 هفته انجام گردید. در این تحقیق 270 عدد بچه ماهی در قالب سه تیمار (به همراه سه تکرار) در 9 مخزن فایبرگلاس توزیع شد. در ابتدا و انتهای آزمایش از هر تکرار 5 قطعه ماهی به صورت تصادفی جهت آنالیز ترکیب شیمیایی لاشه نمونهبرداری شد. نتایج نشان داد که پارامترهای رشد در تاسماهی سیبری به صورت معنادار تحت تأثیر دورههای گرسنگی و محدودیت غذایی قرار میگیرند (05/0P < ). درصد رطوبت و چربی به صورت معناداری در تیمارهای مختلف اختلاف داشت (05/0P < )؛ به نحویکه بالاترین درصد رطوبت و چربی به ترتیب در تیمار گرسنه و تغذیه کامل شده مشاهده گردید. محتوای پروتئین در تیمار گرسنه به صورت معناداری کمتر از سایر تیمارها بود (05/0P < ) در حالیکه در محتوای خاکستر لاشه اختلاف معناداری مشاهده نگردید (05/0P > ). نتایج نشان داد که کاهش وزن تاسماهی سیبری در دوران کمبود غذایی، به علت مصرف ذخایر چربی و سپس منابع پروتئینی بدن و جایگزینی آن با آب است. به بیان دیگر، در دوران کمبود غذایی، تاسماهی سیبری ذخایر پروتئینی را نسبت به چربی ها بهتر حفظ می کنند. Brandt 1969
بهمن مکنت خواه، بهرام فلاحتکار، حسین خارا، ایرج عفت پناه،
دوره 24، شماره 1 - ( 1-1394 )
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی تاثیر هورمون 17- بتا استرادیول (E2) بر شاخص های بیوشیمیایی خون، استروئیدهای جنسی و ترکیب لاشه ماهی ازون برون (Acipenser stellatus) جوان انجام گردید. 180 عدد بچه ماهی ازون برون 5 ماهه با میـانگین وزن 2/0± 7/11 گرم در 3 تیمار و 3 تکرار به تعداد 20 عدد در هر تانک تقسیم شدند. تیمارها شامل دوزهای صفر، 25 و50 میلی گرم هورمون E2 به ازای هر کیلوگرم غذا در نظر گرفته شد. اندازه گیری پارامترهای بیوشیمیایی خون شامل گلوکز، پروتئین کل، کلسترول، تری گلیسرید، کلسیم و فسفر، استروئیدهای جنسی شامل تستوسترون، پروژسترون و استرادیول و آنالیز تقریبی ترکیبات لاشه در پایان دوره هفت ماهه تغذیه با سطوح مختلف E2 انجام شد. اندازه گیری ها نشان داد شاخص های بیوشیمیایی پلاسما شامل گلوکز، پروتئین کل، کلسترول، تری گلیسرید، کلسیم و فسفر تابع دوز هورمون می باشند. در تیمار شاهد، کمترین مقدار و در تیمار 50 میلی گرم هورمون، بیشترین مقدار شاخص های بیوشیمیایی مذکور دیده شدند (05/0< p). اندازه گیری استروئیـدهای جنسی پلاسما نشان داد که مقدارE2 در پلاسمای خون ماهیان تیمار شاهد نسبت به تیمارهای تغذیه شده با جیره حاوی هورمون، کمترین بوده، در حالیکه هورمون های تستوسترون و پروژسترون در تیمار شاهد بیشترین مقادیر را نشان دادند (05/0 < p). نتایج آنالیز تقریبی ترکیبات لاشه حاکی از عدم وجود اختلاف معنی دار در مقادیر رطوبت، پروتئین، چربی و خاکستر بین تیمارها بود (05/0 > p). وزن نهایی، طول کل و شاخص های هپاتوسوماتیک و احشایی تحت تأثیر سطوح مختلف E2قرار گرفتند (05/0 < p). نتایج این مطالعه نشان داد کاربرد هورمون 17- بتا استرادیول در جیره غذایی سبب تأثیرگذاری قابل توجهی بر اغلب شاخص های بیوشیمیایی و استروئیدهای جنسی در ماهی ازون برون جوان می گردد که به نظر می رسد این تغییرات در راستای تغییر نسبت جنسی و شاخص های فیزیولوژیک می باشند.
ساره قیاسی، بهرام فلاحتکار،
دوره 24، شماره 2 - ( 4-1394 )
چکیده
مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر تزریقی کورتیزول بر شاخص های رشد، میزان مصرف غذا و محتوی کورتیزول پلاسما در بچه ماهی کپور (Cyprinus carpio) صورت گرفت. پس از 2 هفته سازگاری، تعداد 240 بچه ماهی با میانگین وزنی 2/0± 5/19 گرم در چهار تیمار و سه تکرار در 12 تانک به طور تصادفی توزیع شدند (20 ماهی در هر تانک) و متناسب با وزن بدن با دوزهای صفر (C0)، 1 (C1) و 10 (C10)µg/g کورتیزول (مخلوط با روغن) تزریق شد. در انتهای دوره 21 روزه ماهیان بیومتری شده و شاخص های رشد کاهش معنی داری در تیمار C10 نشان دادند (05/0P<). تغییرات معنی داری در شاخص کبدی بین تیمارها مشاهده نشد (05/0P>). میزان غذای مصرفی به طور روزانه در طی آزمایش ثبت که در روزهای 1 تا 7، 16 و 19 در تیمار C10 کاهش معنی داری در مقایسه با تیمار کنترل نشان داد (05/0P<). به منظور تعیین کورتیزول پلاسما در شروع آزمایش، روزهای 3، 7 و 21 از ماهیان خونگیری به عمل آمد. محتوی کورتیزول کاهش معنی داری در روز 3 پس از آزمایش در تیمار C10 نسبت به تیمار C0 نشان داد (05/0P<). نتایج این مطالعه نشان داد که افزایش کورتیزول در دوره کوتاهی پس از تزریق، سبب تغییر در محتوای کورتیزول شده و می تواند با کاهش مصرف غذا اثرات منفی بر رشد داشته باشد.
بهرام فلاحتکار، سپیده کهنسال، رامین محمدعلی ها،
دوره 26، شماره 1 - ( 1-1396 )
چکیده
این مطالعه به‌منظور بررسی اثر استرسهای مزمن (تراکم) و حاد (دستکاری) موجود در محیطهای پرورشی بر شاخصهای استرسی و خونی فیلماهی (Huso huso) در شرایط زمستانه (دمای زیر 10 درجه سانتیگراد) پس از اعمال بیهوشی انجام گردید. ماهیهایی با میانگین (± خطای استاندارد) وزن 4/1 ± 399 گرم در دو تراکم پایین کم (2m/ kg1) و بالا زیاد (2m/ kg 8) هرکدام در 3 تکرار به مدت یک هفته نگهداری شدند. سپس ماهیان تحت شرایط استرس حاد قرار گرفتند به‌گونه‌ای که سریعاً از آب خارج شده و به مدت 2 دقیقه در مخزن آبی (Lll50) که حاوی 400 میلی‌گرم در لیتر پودر گل میخک بود بیهوش شده و سپس به مخزن اصلی پرورش برگردانده شدند. قبل از استرس (زمان صفر)، 1، 3، 6، 12، 24 و 48 ساعت پس از اعمال استرس از ماهیان خونگیری گردید و شاخصهای استرسی (کورتیزول، گلوکز و لاکتات) و خونی (هماتوکریت، هموگلوبین، تعداد گلبول قرمز، MCV، MCH، MCHC، تعداد گلبول سفید، لنفوسیت، نوتروفیل، ائوزینوفیل و مونوسیت) سنجش شد. نتایج نشان داد پس از یک هفته نگهداری ماهیان در تراکمهای پایین کم و بالا زیاد اختلافی در پارامترهای اندازهگیری شده فوق مشاهده نشد. نتایج بررسی میزان پارامترهای استرسی یک ساعت پس از اعمال استرس حاد و بیهوشی اختلاف معنیداری را با ساعت زمان صفر (قبل از استرس) نشان داد (001/0p<)، همچنین در میزان لاکتات اندازهگیری شده در ساعت 3 پس از اعمال استرس حاد و بیهوشی اختلاف معنیداری بین دو تیمار کم تراکم و پرتراکم مشاهده شد (032/0p=). تعداد گلبول سفید در ساعت 1 و 6 پس از اعمال استرس حاد و بیهوشی در تیمار پرتراکم با ساعت شروع اختلاف معنیداری از خود نشان داد (001/0p<). میزان MCV نیز در ساعت 48 پس از اعمال استرس و بیهوشی اختلاف معنیداری در بین تیمارهای مورد آزمایش نشان داد (016/0p=). در بررسی سایر پارامترها اختلاف معنیداری بین تیمارهای مختلف در ساعتهای مختلف نمونهگیری مشاهده نگردید (05/0<p). نتایج حاصله نشان از مقاومت بالای فیل‌ماهیان در شرایط استرس مزمن، اعمال بیهوشی و استرس حاد دارد. با این حال به نظر میرسد بیهوشی نتوانسته است اثرات منفی اندک ناشی از استرس را حتی در شرایط دمای پایین کنترل نماید.
کامیار جاوید رحمدل، حمید علاف نویریان، بهرام فلاحتکار، آریا باباخانی لشکان،
دوره 26، شماره 2 - ( 4-1396 )
چکیده
مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر جایگزینی آرد ماهی با کنجاله آفتابگردان بر عملکرد رشد، کارایی تغذیه و ترکیب تقریبی بدن بچهماهیان انگشتقد کپور معمولی انجام شد. پنج جیره آزمایشی با سطوح جایگزینی صفر، 25، 50، 75 و 100 درصد آرد ماهی با کنجاله آفتابگردان با سطح یکسان پروتئین، چربی و انرژی تهیه شد. نسبت آرد ماهی در جیره شاهد 28 درصد بود. بچهماهیان با وزن متوسط 36/0 ± 03/3 گرم در 15 مخزن فایبرگلاس توزیع شدند. پس از 10 هفته تغذیه با جیرههای آزمایشی، شاخصهای رشد و کارایی تغذیه مورد ارزیابی قرار گرفتند و 6 عدد ماهی از هر مخزن جهت سنجش ترکیب تقریبی بدن صید گردید. مطابق نتایج، بیشترین وزن نهایی در تیمار 25 درصد به دست آمد (05/0>p)، گرچه تفاوت در تیمارهای 50 و 75 درصد با تیمار شاهد معنیدار نبود (05/0<p)، اما در تیمار 100 درصد کاهش معنیدار شاخصهای رشد و کارایی غذا مشاهده گردید (05/0>p). همچنین از نظر ترکیب لاشه، تفاوت معنیداری بین تیمارها از نظر درصد رطوبت، پروتئین و چربی وجود داشت (05/0>p)، اما درصد خاکستر تفاوت معنیداری بین تیمارها نشان نداد (05/0<p). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که کنجاله آفتابگردان را میتوان بدون تاثیر منفی بر عملکرد رشد، کارایی غذا و ترکیب بدن تا سطح 75 درصد جایگزین آرد ماهی در جیره کپور معمولی در مرحله انگشتقد نمود.
حدیثه علیزاده، حسین اورجی، بهرام فلاحتکار، ایرج عفت پناه،
دوره 27، شماره 6 - ( 12-1397 )
چکیده
در این آزمایش، تأثیر سطوح مختلف اسید مالیک (صفر، 5/2، 5، 5/7 و 10 گرم در کیلوگرم جیره) بر عملکرد رشد و ترکیب لاشه بچه تاسماهی سیبری (Acipenser baerii) بررسی شد. بدین منظور، تعداد 375 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه 60/0±72/33 گرم (میانگین ± خطای استاندارد) به طور تصادفی در حوضچه‌های بتونی گرد (با قطر 85/1 و عمق 25/0 متر) به تعداد 25 عدد در هر کدام، در 5 تیمار و با 3 تکرار توزیع و به مدت 8 هفته تغذیه شدند. نتایج اندازهگیری شاخصهای رشد نشان داد که سطوح مختلف اسید مالیک در جیره غذایی بچه تاسماهیان سیبری سبب تاثیر معنی دار بر عملکرد رشد و کارایی غذایی نشد. میزان غذای مصرفی در تیمار تغذیه شده با جیره غذایی 5/2 گرم در کیلوگرم بیشتر از سایر گروههای آزمایشی بود و نیز شاخص تولید چربی تیمار 5/7 گرم در کیلوگرم کمتر از سایر تیمارهای آزمایشی بود (05/0>p). پایین‌‌ترین مقدار چربی و خاکستر لاشه در تیمار 5/7 گرم بر کیلوگرم اسید مالیک مشاهده شد و اختلاف معنی داری با سایر تیمارها داشت (05/0>p). بر اساس نتایج به‌‌دست آمده، استفاده از اسید مالیک با مقادیر مذکور طی این مطالعه در تغذیه بچه ماهیان سیبری تاثیری بر عملکرد رشد نداشت، اما در آنالیز ترکیبات لاشه تأثیر داشته است.
محمدسعید گنجور، علیرضا قائدی، ابوالحسن راستیان نسب، محمد میثم صلاحی اردکانی، سیدعبدالحمید حسینی، عیسی فلاحت،
دوره 27، شماره 6 - ( 12-1397 )
چکیده
در این پژوهش، اندازه گیری و مقایسه گلوکز خون سرم مولدین قزل آلای رنگین کمان پرورشی در دو تیمار، قبل و بعد از خوراک دهی، انجام شد. هر تیمار شامل 10 مولد بود، نیمی از مولدها نر و نیم دیگر ماده بودند. خون گیری بکمک سرنگ و از ساقه دمی انجام شد. سپس، به کمک سانتریفیوژ سرم، جداسازی گردید. میزان گلوکز سرم به کمک کیت (کیت رنگ سنجی شرکت من) و بر اساس روش گلوکز اکسیداز انجام گرفت. میانگین گلوکز خون تیمار اول (ناشتا) 14± 2/92 میلی گرم بر دسی لیتر بود در حالی که میانگین گلوکز خون تیمار دوم (خوراک داده شده) 2/17± 2/189میلی گرم بر دسی لیتر بود. مقایسه ای بین دو تیمار بکمک روش t-testانجام شد که نشان دهنده تفاوت معنی دار بین دو تیمار بود (05/0>p). نتیجه گیری نهایی نشان داد تغذیه ماهی سبب تغییر در غلظت گلوکز خون گردید. لذا جهت صحت آزمایشات و تحقیقات آتی و استاندارد و همسان بودن آزمایشات، پیشنهاد می گردد 8 ساعت قبل از آزمایش قند به ماهی خوراک داده نشود.
صدیقه محمدزاده، سکینه یگانه، فاطمه مرادیان، بهرام فلاحتکار، سلواین میلا،
دوره 28، شماره 3 - ( 6-1398 )
چکیده
هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) یک نوروپپتید موثر در تنظیم فرآیند تولیدمثل در مهره‌‌داران میباشد. آنالوگ‌‌های مختلفی از این هورمون به فرم سنتتیک با نیمه عمرهای مختلف برای تکثیر مصنوعی آبزیان در بازار موجود می‌‌‌‌باشند. هدف از این تحقیق بررسی بیان GnRH نوترکیب در باکتری Escherichia coliسویه BL21به منظور تولید هورمون نوترکیب میباشد. در این تحقیق، توالی DNA مربوط به پپتید GnRH طراحی شده در وکتور بیانی pET28a+ کلون شد. واکنش زنجیره‌‌ای پلیمراز (PCR) به کمک آغازگرهای اختصاصی صحت کلونینگ را نشان داد. وکتور نوترکیب pET28a+/GnRH به باکتری بیانی E. coli BL21 (DE3) انتقال داده شد و صحت انتقال با کلونی PCR سنجیده شد و باند 186 جفت بازی حاصل از تکثیر ژن بر ژل آگارز مشاهده گردید. سپس برای بررسی بیان، باکتری نوترکیب در محیط Luria Bertani (LB) حاوی آنتی‌‌بیوتیک کانامایسین در دمای 37 درجه سانتیگراد کشت داده شد و با غلظت یک میلی‌‌مولار Isopropyl β-D-1-thiogalactopyranpside (IPTG) القاء شد و بعد از القاء، باکتری در دو دما و زمان مختلف شامل 6 ساعت در دمای 37 درجه سانتیگراد و 24 ساعت در دمای 20 درجه سانتیگراد قرار گرفت. میزان بیان به کمک الکتروفورز ژل SDS-PAGE تعیین شد. بررسی SDS-PAGE نشاندهنده بیان پپتید بوده و باند هشت کیلودالتونی مربوط به پپتید مورد نظر بر روی ژل قابل مشاهده بود. همچنین میزان بیان پپتید در دمای 20 درجه سانتیگراد بیشتر از دمای 37 درجه سانتیگراد میباشد. با توجه به نتایج بدست آمده از تحقیق حاضر میتوان نتیجه گرفت که هورمون GnRH قابلیت تولید در سیستم بیانی پروکاریوتی همانند اشریشیاکلی را دارد و پس از خالص سازی میتواند به‌‌عنوان یک همولوگ خاص برای درمان اختلالات تولید مثلی در آبزیان معرفی گردد.
عرفان اکبری نرگسی، بهرام فلاحتکار، محمد محمدی،
دوره 28، شماره 3 - ( 6-1398 )
چکیده
به منظور بررسی اثر پروبیوتیک بر پارامترهای رشد و شاخصهای خونی مولدین نر قزلآلای رنگینکمان (Oncorhynchus mykiss)، 44 قطعه مولد نر با میانگین وزن اولیه 85/33 ± 14/1366 گرم (خطای استاندارد ± میانگین) دوبار در روز به مدت 8 هفته با جیرههای حاوی صفر (شاهد)، 5/0، 1 و 2 گرم در کیلوگرم پروبیوتیک بیوآکوا (Bio-Aqua) تغذیه شدند. با توجه به نتایج، بیشترین میانگین وزن نهایی و کمترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار 1 گرم در کیلوگرم مشاهده شد و اختلاف معنیداری با تیمار شاهد نشان داد (05/0P<). همچنین بیشترین نرخ رشد ویژه و درصد افزایش وزن بدن در تیمار 1 گرم در کیلوگرم مشاهده شد و تفاوت معنیداری با تیمار 2 گرم در کیلوگرم و شاهد داشت (05/0P<). با این حال اختلاف معنیداری در فاکتور وضعیت بین تیمارها دیده نشد (05/0P>). در شاخصهای خونی بالاترین تعداد گلبولهای قرمز و بیشترین مقدار هموگلوبین در تیمار 1 گرم در کیلوگرم بدست آمد و اختلاف معنیداری با تیمار 2 گرم در کیلوگرم و شاهد نشان داد (05/0P<). بیشترین تعداد گلبول های سفید و درصد هماتوکریت نیز در تیمار 1 گرم در کیلوگرم مشاهده شد و اختلاف معنی داری با تیمار شاهد داشت (05/0P<). در سایر شاخصهای خونی تفاوتی بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد (05/0P>). نتایج پژوهش حاضر بیانگر اثرات مناسب پروبیوتیک بر پارامترهای رشد و شاخصهای خونی مولدین نر قزلآلای رنگینکمان میباشد. بر همین اساس توصیه میشود از پروبیوتیک بیوآکوا به میزان 1 گرم به ازای هر کیلوگرم جیره در جیره غذایی مولدین نر قزلآلای رنگینکمان استفاده شود.
عیسی فلاحت ناصرآباد، سعید ضیائی نژاد، علیرضا قائدی، مصیب سیدی، سید حسین مرادیان،
دوره 28، شماره 6 - ( 12-1398 )
چکیده
در این پژوهش تأثیر نانوذرات سلنیوم بر عملکرد تولید مثلی مولدین ماده قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) مورد بررسی گرفت. پس از سازگاری، ماهیان به چهار تیمار در سه تکرار تقسیم شدند. تیمارها با جیره حاوی صفر(شاهد)، 5/0، 1 و 2 میلی‌گرم نانوذرات سلنیوم در هر کیلوگرم جیره به مدت 60 روز تغذیه شدند و عملیات تکثیر مصنوعی در پایان این دوره انجام گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که بیشترین درصد لقاح در ماهیان تغذیه شده با 2 میلی‌گرم سلنیوم با 30/99 درصد بود که اختلاف معنیداری با تیمار شاهد داشت (05/0p<) . شایان ذکر است که روند افزایشی درصد لقاح همراه با افزایش غلظت نانوذرات سلنیوم مشاهده شد. بیشترین هماوری مطلق در مولدین تغذیه شده با 2 میلی‌گرم سلنیوم بود که اختلاف معنیداری با تیمار تغذیه شده با یک میلی‌گرم سلنیوم داشت (05/0p<)، ولی با دو تیمار دیگر اختلاف معنیداری نداشت (05/0 p>). بیشترین درصد تفریخ (76/96 درصد) در ماهیان تغذیه شده با 2 میلی‌گرم نانو ذرات سلنیوم بود که اختلاف معنیداری با سایر تیمارها داشت (05/0 p<). نتایج بازماندگی نیز نشان داد که بیشترین بازماندگی در ماهیان تغذیه شده با 2 میلی‌گرم نانوذرات سلنیوم بود (79/92) که اختلاف معنیداری را با سایر تیمارها نشان نداد(05/0p>). همچنین در ماهیان تغذیه شده با سطوح مختلف نانوذرات سلنیوم روند افزایشی در میزان بازماندگی همراه با افزایش غلظت نانوذرات سلنیوم مشاهده شد. به طور کلی، افزودن نانوذرات سلنیوم به جیره موجب بهبود کمیت و کیفیت تخمک و عملکرد تولید مثل (درصد لقاح، چشم‌زدگی و تفریخ تخم) در مولدین ماده قزلآلای رنگینکمان گردید و بر اساس نتایج این تحقیق تیمار ۲ میلی‌گرم نانو ذرات سلنیوم بهترین عملکرد را جهت بهبود شرایط تولید مثلی ماهی قزل آلای رنگین کمان را از خود نشان داد.
میرحامد سید حسنی، میر مسعود سجادی، بهرام فلاحتکار، ایوب یوسفی،
دوره 29، شماره 1 - ( 1-1399 )
چکیده
قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین، چربی و انرژی منابع پودر ماهی (پودر ماهی کیلکا، بچ، جنوب و ترکیبی)، برخی از منابع جانوری (آرد ضایعات مرغ، آرد گوشت و استخوان و آرد خون)، منابع گیاهی با مقدار پروتئین زیاد (آرد گلوتن گندم و ذرت) و منابع گیاهی با مقدار پروتئین کم (آرد گندم، آرد ذرت، آرد کانولا، سویای فرآوری شده و کنجاله سویا) در فیلماهی جوان با میانگین وزن35/23 ± 42/160 گرم مورد بررسی قرار گرفت. جیرههای آزمایشی بر اساس70 درصد محتوای اجزای غذایی جیره پایه و افزودن جزء غذایی آزمایش‌‌شونده به میزان 30 درصد فرموله شدند. به تمامی جیره‌ها یک درصد اکسید کروم به عنوان نشانگر غیر مستقیم اضافه شد. ماهیان به مدت 8 هفته در تانک‌‌های 500 لیتری فایبرگلاس پرورش و دو بار در روز تا حد سیری تغذیه گردیدند. جمع‌‌آوری مدفوع نیم تا یک ساعت پس از تغذیه از طریق سیفون مدفوع در کف تانک صورت گرفت. نتایج نشان داد پودر ماهی کیلکا دارای بیشترین قابلیت هضم پروتئین بود (94 درصد)، اما اختلاف معنیدار آماری در قابلیت هضم پودر ماهی بچ، جنوب و ترکیبی (93-89 درصد) با گلوتن گندم و ذرت (94-89 درصد)، سویای فرآوری‌‌شده و کنجاله سویا (87-82 درصد) و آرد ضایعات مرغ (81 درصد) مشاهده نشد (P>0.05). بیشترین قابلیت هضم چربی متعلق به پودر ماهی بچ بود (92 درصد) و بعد از آن پودر ماهی کیلکا (91 درصد)، پودر ماهی جنوب (90 درصد)، پودر ماهی ترکیبی (89 درصد) و آرد ضایعات مرغ (83 درصد) قرار داشتند (P<0.05). مطالعه حاضر نشان داد که منابع گیاهی فرآوری شده قابلیت هضمی همانند آرد ماهی دارند، هر چند که میتوان آرد ضایعات مرغ و کنجاله سویا را به عنوان جایگزین احتمالی آرد ماهی جهت فرمولاسیون جیره اقتصادی فیلماهی در نظر گرفت.
شاهپور غلامی، بهرام فلاحتکار، ایرج عفت پناه، بهمن مکنت خواه، اسحق رسولی،
دوره 29، شماره 2 - ( 4-1399 )
چکیده
مطالعه حاضر با هدف تعیین ارگانیسم های غذایی موجود در استخرهای خاکی و ترجیح بچه ماهیان شیپ در مصرف از آنها انجام شد. نمونه برداری به مدت 6 هفته در 6 نوبت و از 2 استخر خاکی 4 هکتاری انجام گردید. در هر استخر سه محل نمونه برداری در نظر گرفته شد. به منظور بررسی زئوپلانکتون‌‌ها و بنتوزهای خورده شده، از محتویات معده 180 قطعه بچه ماهی شیپ نمونه برداری صورت گرفت. بیشترین فراوانی ارگانیسم های غذایی در استخرها مربوط به کوپه‌‌پودا و ناپلی آنها با 58/49 درصد بود و بالاترین میزان آنها در محتویات معده بچه ماهیان شیپ مربوط به کلادوسرا با 19/61 درصد و شیرونومیده با 27/25 درصد مشاهده گردید. شاخص انتخاب غذا برای شیرونومیده، کلادوسرا و استراکودا، مثبت ولی شاخص انتخاب غذا برای کوپه‌‌پودا، منفی بود. بنابراین، نتایج این مطالعه مؤید آن است که در طول دوره پرورش در استخر، بچه ماهیان شیپ تمایل زیادی برای تغذیه از ارگانیسم‌های غذایی نظیر کلادوسرا، استراکودا و شیرونومید از خود نشان می‌دهند بطوریکه دافنی و شیرونومید به عنوان غذای اصلی و استراکودا جزء غذای اتفاقی آنها محسوب می‌شوند و فقط در صورتی تغذیه از کوپه‌‌پودا صورت می گیرد که بیومس کلادوسرا، استراکودا و شیرونومید در استخر محدود باشد.
ابوالحسن راستیان نسب، حبیب اله گندمکار، عیسی فلاحت ناصرآباد، سید عبدالحمید حسینی، جواد مهدوی،
دوره 29، شماره 5 - ( 10-1399 )
چکیده
هدف از اصلاح نژاد، ارتقاء کمی و کیفی خصوصیات مورد نظر در گونه‌‌های پرورشی در نسل‌‌های بعدی میباشد. بهگزینی انفرادی روشی ساده و کاربردی برای ارائه پاسخ سریع در بهبود صفات با وراثت پذیری بالا برای اصلاح نژاد اغلب گونه‌‌ها در آبزی‌پروری میباشد. به منظور اجرای برنامه بهگزینی در جمعیت مولدین ماهی قزل الا در مرکز تحقیقات اصلاح نژاد ماهیان سردابی (یاسوج)، به عنوان جمعیت پایه و نیز بهبود ضریب تبدیل غذایی در نتاج حاصله، با وجود تفاوت سن مولدین، 150 مولد نر و ماده ( 25 مولد نر و ماده به عنوان والدین هر گروه بچه ماهی) دارای بالاترین میزان هماوری نسبی در شش مرحله تکثیر و گروههای سنی شش گانه بچه ماهیان حاصله (45000 قطعه یک ساله) طبق برنامه بهگزینی انفرادی ( بر اساس وزن بیشتر) به مدت 27 ماه، طی پنج مرحله انتخاب شدند. همچنین قبل از انجام فرایند بهگزینی، ترکیبی از بچه ماهیان همه گروه ها، به عنوان گروه شاهد بدون اجرای برنامه بهگزینی پرورش یافتند. اختلاف میانگین وزن پایانی گروه‌ها با یکدیگر (p<0.05) و نیز اختلاف معنیدار (p<0.05)، میانگین وزنی گروه شاهد (96 ±717 گرم) با میانگین وزن سایر گروه‌ها (136±1007 گرم) ناشی از بهبود ژنتیکی برخی گروههای تحت برنامه بهگزینی یا غالباً به دلیل تفاوت سن و عدم حذف ماهیان کوچک (عدم بهگزینی) در گروه شاهد بوده است. میانگین ضریب تبدیل غذا در گروههای شش‌‌گانه (16/0± 56/1) و گروه شاهد (07/0± 53/1)، فاقد اختلاف معنیدار (p>0.05) بود. عدم آشکار شدن یا ارتقاء ضریب تبدیل غذایی اغلب گروههای تحت برنامه بهگزینی نسبت به گروه شاهد، حاکی از ناچیز بودن تاثیر روش بهگزینی انتخابی بر بهبود ژنتیکی مشخصه ضریب تبدیل غذا طی یک نسل بود و لازمه آشکار سازی ارتقاء این صفت، بهبود غیر مستقیم آن با ادامه برنامه بهگزینی جهت ارتقاء میزان رشد طی چند نسل و به تبع آن بهبود ضریب تبدیل غذا میباشد.
|
.png)
