در این تحقیق به بررسی میزان آهن و ارزیابی خطر (HQ) درعضله ماهیان دریایی، هامور معمولی (Epinephelus ‌coioides)، شانک زرد باله (Acanthopagrus latus)، کفشک زبان گاوی (Cynoglossus arel) و حلوا سفید (Pampus argenteus)و ماهیان پرورشی کپور معمولی (Cyprinus carpio)، کپور علفخوار (Ctenopharyngodon idella)، کپور سرگنده کپور سرگنده (Aristichthys nobilis) و کپور نقره ای (Hypophthalmichthys molitrix) در استان خوزستان در جنوب غربی ایران پرداخته شد . نمونه برداری ماهیان دریایی (۱۵ عدد از هرگونه) از بنادر صیادی بحرکان، بندر امام خمینی و آبادان و نمونه برداری ماهیان پرورشی(۱۵ عدد از هر گونه) از مرکز پرورش ماهیان آزادگان در سال ۱۳۹۳ صورت پذیرفت. . غلظت آهن از روش هضم مرطوب و باکمک دستگاه جذب اتمی Perkin Elmer ۴۱۰۰اندازه گیری شد. نتایج این تحقیق نشان داد که میانگین غلظت آهن در ماهیان پرورشی برابر با ۲۱/۱±۰۸/۱۷ میلی گرم برکیلوگرم وزن خشک واحد؟؟ و در ماهیان دریایی ۶۶/۳±۶۸/۱۰ میلی گرم برکیلوگرم وزن خشک بود (p<۰,۰۵)میانگین غلظت آهن در ماهیان دریایی ۶۶/۳±۶۸/ ۱۰ میلی گرم برکیلوگرم وزن خشک بود بالاترین غلظت آهن عضله بین ماهیان دریایی مورد تحقیق مربوط به ماهی کفشک زبان گاوی و برابر با ۵۲/۰±۵۰/۱۵ میلی گرم برکیلوگرم وزن خشک بود که با میزان آهن عضله در سایر ماهیان دریایی به جزء ماهی آمور  اختلاف معنی داری داشت (P<۰,۰۵) همچنین پایین ترین غلظت آهن مربوط به ماهی هامور با غلظت ۲۴/۰±۳۴/۷ میلی گرم برکیلوگرم وزن خشک عضله بود که با غلظت عنصر آهن در سایر ماهی ها  به استثنای شانک اختلاف معنی داری داشت (P<۰,۰۵) .بالاترین غلظت آهن عضله بین ماهیان پرورشی مورد تحقیق مربوط به ماهی بیگهد کپورسرگنده و برابر با ۳۰/۰±۱۶/۱۸۱۶/۱۸ میلی گرم برکیلوگرم وزن خشک عضله بود که تنها با میزان آهن عضله در کپور علفخوار اختلاف معنی داری داشت (P<۰,۰۵). میانگین ارزیابی خطر آهن در ماهیان پرورشی برابر با ۶۱/۰  و در ماهیان دریایی ۳۸/۰بود(P<۰,۰۵).بالاترین ارزیابی خطر در ماهیان دریایی مورد مطالعه مربوط به ماهی کپور کفشک زبان گاوی (۵۵/۰HQ=) و پایین ترین ارزیابی خطر در این گروه مربوط به ماهی هامور (۲۶/۰HQ=) و شانک(۳/۰HQ=) بود.ارزیابی خطر در ماهیان پرورشی مورد مطالعه به ترتیب ماهی کپور سرگنده ۶۵/۰HQ= ، کپورمعمولی۶۳/۰HQ=، فیتوفاگ۶۱/۰HQ= و در ماهی آمور ۵۵/۰HQ=   بود. ارزیابی خطر در تمام نمونه ها کمتر از یک بود بنابراین تغدیه از ماهیان مورد تحقیق هیچگونه خطری از نظر میزان آهن ورودی به بدن انسان ندارد.