انتخاب سایت یک عامل کلیدی در هر گونه عملیات آبزی پروری است که باعث استفاده پایدار از اراضی می­شود. هدف تحقیق، مکانیابی مناطق مناسب توسعه پرورش میگو در سواحل جنوبی استان بوشهر با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) و ارزیابی چند معیاره با ایجاد پایگاه لایه های اطلاعاتی معیارها و گزینه­های موثر شامل معیار احداث استخر (شیب، ارتفاع، کاربری اراضی و ضخامت خاک)، کیفیت خاک (نوع، بافت و اسیدیته خاک)، دسترسی به آب دریا (فاصله تا دریا و نوع منبع آبی) و  زیر ساخت­های اقتصادی-اجتماعی (فاصله تا هچری، فاصله تا بازار محلی، فاصله تا جاده و تراکم جمعیت) تهیه شده از تصاویر لندست ۸ در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی پردازش گردید. لایه محدودیت نیز از مکان­هایی که مجاز به آبزی پروری نیستند، حذف شد. وزن معیارها و گزینه­های با روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی تعیین گردید. تصاویر لندست و ۱۳ لایه موضوعی در محیط ENVI و GIS تجزیه و تحلیل شدند. با تلفیق و همپوشانی لایه های اطلاعاتی، نقشه نهایی مکان های مناسب پرورش میگو در چهار طبقه (بسیار مناسب، مناسب، نسبتاً مناسب و نامناسب) تهیه گردید. نتایج نشان داد که ۱۸۷۸۱ هکتار (۱۶ درصد) اراضی منطقه در پهنه بسیار مناسب، ۴۶۸۹۹ هکتار (۴۰ درصد) در طبقه مناسب، ۴۷۷۸۴ هکتار (۷/۴۰ درصد) و ۳۸۱۸ هکتار (۳/۳ درصد) از مناطق به ترتیب با ارزیابی میدانی در طبقه نسبتاً مناسب و نامناسب قرار گرفتند. صحت‌ نقشه مکانیابی با استفاده از روش منحنی عامل نسبی (ROC) ارزیابی گردید که نتایج مقدار ROC، ۷۴۹/۰ نشان دهنده صحت مدل ارائه شده می­باشد. نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر به توسعه مزارع پرورش میگو و تنوع فعالیت­های اقتصادی در منطقه ساحلی کمک می­نمایند.