مجله علمی شیلات ایران

[صفحه اصلی ]

[Archive] [ English ]

جستجو در پایگاه

دریافت اطلاعات پایگاه

آخرین مطالب بخش
:: کسب رتبه نشریه برجسته

موسسه تحقیقات شیلات ایران

پایگاه‌های نمایه کننده

https://www.stomaeduj.com/wp-content/uploads/2019/12/publons.png

Journal DOI

10.18869/acadpub.isfj

جستجو در مقالات منتشر شده

۲ نتیجه برای گرگیج جاسکی

اثر منابع مختلف نیتروژنی بر میزان زیتوده و محتوی پروتئینی جلبک سبز-آبی اسپیرولینا پلاتنسیس (Spirulina platensis)

محمد گرگیج جاسکی، مازیار یحیوی، کیومرث روحانی قادیکلایی، علیرضا سالارزاده،
دوره ۲۷، شماره ۶ - ( ۱۲-۱۳۹۷ )

چکیده

نیتروژن به عنوان یکی از عناصر مهم موثر بر متابولیسم لیپید و پروتئین در ریزجلبک‌ها شناخته شده است. در این پژوهش به منظور بهینه‌سازی میزان زیتوده جلبک Spirulina platensis و همچنین میزان پروتئین آن، از منابع مختلف نیتروژنی همچون KNO_۳،NH_۴NO_۳ و اوره استفاده گردید. جلبک اسپیرولینا در محیط کشت زاروک محتوی منابع مختلف نیتروژن در ارلن‌های ۳ لیتری محتوی ۵/۲ لیتر آب دریای استریل شده تحت شرایط یکسان با درجه‌حرارت °C۲۵-۲۲، شوری ppt ۳۰، قلیائیت ۸ و دوره نوریh ۱۲:۱۲ (تاریکی: روشنایی) کشت گردید. مطابق با نتایج، جلبک اسپیرولینا بطور موفقیت‌آمیزی در محیط کشت زاروک حاوی منابع مختلف نیتروژنی رشد نمود و با وجودیکه بیشینه زیتوده جلبکی در محیط کشت حاوی NH_۴NO_۳ بدست آمد، ولی اختلاف معنی‌داری با سایر منابع نیتروژنی نشان نداده است (۰۵/۰<p). همچنین اگرچه بیشینه میزان پروتئین محتوی سلول جلبکی بترتیب در محیط کشت‌های حاوی NH_۴NO_۳ و KNO_۳ بدست آمد، ولیکن اختلاف معنی‌داری با محیط کشت حاوی اوره نشان نداد (۰۵/۰<p). از سوی دیگر، در تمام کشت‌های جلبک اسپیرولینا، افزایش میزان نیتروژن منجر به افزایش زیتوده و افزایش میزان پروتئین گردید. میزان کلروفیل a در تمام تیمارها با افزایش غلظت نیتروژن، افزایش یافت و بیشینه میزان کلروفیل a g/ml)µ ۱۸/۹) در محیط کشت حاوی KNO_۳ و در روز چهاردهم دوره پرورش مشاهده گردید. بهرحال نتایج این تحقیق به روشنی نشان داد که اگرچه اختلاف معنی‌داری بین منابع مختلف نیتروژنی از نظر میزان زیتوده و محتوی پروتئینی مشاهده نگردید، ولی استفاده ازNH_۴NO_۳ می‌تواند دارای کارایی نسبتاً بالاتری نسبت به سایر منابع نیتروژنی ‌باشد.

مقاله علمی – پژوهشی:‌ بررسی اثرات تغذیه از لارو مگس خانگی بر میزان هماوری مولدین و تکامل لاروی میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei)

کیومرث روحانی قادیکلایی، عیسی عبدالعلیان، مریم معزی، محمدرضا زاهدی، محمد گرگیج جاسکی، فریبرز احتشامی، شهرام دادگر،
دوره ۳۰، شماره ۴ - ( ۸-۱۴۰۰ )

چکیده

جهت بررسی اثرات تغذیه‌ای از لارو مگس خانگی به ‌عنوان جایگزین کرم پرتار نرئیس (Perinereis nuntia) بر میزان هماوری مولدین و تکامل لاروی میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei)، تعداد ۳۰ جفت مولد میگوی وانامی در ۳ مخزن ۵ تنی از جنس فایبرگلاس حاوی آب دریای فیلترشده، تحت شرایط یکسان ذخیره‌سازی گردیدند. مولدین با ۳ رژیم غذایی شامل غذای مرسوم کارگاه‌های تکثیر (کرم پرتار، اسکوئید، گوشت صدف و پلت غذایی) به همراه ۵ درصد از لارو مگس خانگی به‌ عنوان مکمل (رژیم غذایی A)، غذای مرسوم کارگاه‌های تکثیر به همراه ۱۰ درصد لارو مگس خانگی به ‌عنوان جایگزین کرم پرتار (رژیم غذایی B) و غذای مرسوم کارگاه‌های تکثیر نیز به ‌عنوان شاهد (رژیم غذایی C) تغذیه گردیدند. نتایج نشان داد که هنگامی‌که مولدین میگو از غذای مرسوم کارگاهی به همراه ۵ درصد از لارو مگس خانگی به ‌عنوان مکمل (رژیم غذایی A) استفاده نمودند، میزان هماوری، اختلاف معنی‌داری با دو تیمار دیگر نشان داد (۰۵/۰>p). میزان تفریخ تخم‌ها در تیمارهای مختلف اختلاف معنی‌داری نشان نداد (۰۵/۰<p). تکامل لارو میگوی وانامی حاصل از تخم‌ریزی مولدین نشان داد که درصد بیشتری از لاروهایی حاصل از مولدین تغذیه‌شده با رژیم غذایی مرسوم کارگاهی به همراه ۵ درصد از لارو مگس خانگی (رژیم غذایی A) نسبت به سایر تیمارها سریع‌تر به مرحله بعدی تکامل پیدا نمودند که به‌ویژه در مراحل پست لاروی، اختلاف معنی‌داری نیز نشان داد (۰۵/۰>p). به‌هرحال، استفاده از مگس خانگی به‌ صورت مکمل غذای مرسوم کارگاهی می‌تواند باعث افزایش میزان هماوری مولدین میگو و تکامل سریع‌تر لاروها شود، اما به‌ عنوان جایگزین کرم پرتار(P. nuntia) در ترکیب غذای مرسوم در کارگاه‌های تکثیر میگو، دارای کارایی لازم نمی‌باشد.

صفحه 1 از 1

با کسب مجوز از دفتر کمیسیون بررسی نشریات علمی وزارت علوم، تحقیات و فنآوری مجله علمی شیلات بصورت آنلاین می باشد و تعداد محدودی هم به چاپ می رساند. شماره شاپای جدید آن ISSN:2322-5998 است

Persian site map - English site map - Created in 0.17 seconds with 33 queries by YEKTAWEB 4710