|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
۴ نتیجه برای جذب
صادق اولاد، صابر خدابنده، عبدالمحمد عابدیان، نعمت اله محمودی،
دوره ۲۰، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۰ )
چکیده
به منظور مطالعه اثرات نوکلئوتید بر ساختار زوائد باب‌المعدی در ماهی آزاد خزر، ۳۱۵ عدد بچه ماهی با میانگین وزنی ۲۶/۱۲ گرم (میانگین طول ۱۲/۱۱ سانتیمتر) به مدت ۸ هفته نگهداری و با دو غلظت ۲۵/۰ و ۵/۰ درصد نوکلئوتید در جیره کنترل و شاهد، تیمار گردیدند. برای مطالعه تغییرات ساختاری زوائد باب‌المعدی، در پایان دوره از هر تیمار ۶ عدد ماهی در محلول بوئن تثبیت و پس از طی مراحل قالب‌گیری برشهای ۴ میکرومتری از آنها تهیه و سپس با هماتوکسیلین-ائوزین رنگ‌آمیزی شدند. نتایج بررسی نشان داد که در مقایسه با گروه شاهد، هر دو غلظت نوکلئوتید جیره معنی‌دار بود (۰۵/۰>P) و ضخامت لایه پوششی، طول پرزها، تعداد سلولهای پوششی (انتروسیت) و ضخامت لایه عضلانی زوائد باب‌المعدی را افزایش می‌دهد. بین دو تیمار نوکلئوتید تغییرات لایه پوششی و زیر موکوسی، طول و تعداد پرزها معنی‌دار نبود (۰۵/۰
گل اندام مشتاق زاده، ابوالفضل ناجی، ناصر کوسج،
دوره ۲۶، شماره ۶ - ( ۱۲-۱۳۹۶ )
چکیده
هدف از انجام این بررسی، تعیین غلظت فلزات سنگین کادمیم،روی، نیکل و مس در بافت عضله و کبد ماهی بیاح (Liza abu) و هوور (Thunnus tonggol) و به منظور ارزیابی خطر احتمالی مرتبط با مصرف آنها بود. ماهی های مورد نظر در فصل بهار ۱۳۹۴ از بازار ماهی فروشان بندر عباس تهیه گردید. غلظت هر یک از فلزات با استفاده از دستگاه جذب اتمی اندازهگیری شد. میزان تجمع فلز مس در عضله ماهی بیاح و هوور از حد مجاز استانداردهای جهانی پایینتر و میزان فلز روی در عضله ماهی هوور بالاتر از استاندارد WHO بود. میزان پتانسیل خطرپذیری[۱] و شاخص خطر برای بیماریهای غیرسرطانی[۲] در بالغین و کودکان در بافت عضله ماهی بیاح و هوور کمتر از ۱ به دست آمد، همچنین میزان پتانسیل خطرپذیری و شاخص خطر برای بیماریهای غیرسرطانی در بالغین و کودکان در بافت کبد برای فلزات کادمیم و مس به ترتیب در ماهی هوور و بیاح بیشتر از ۱ به دست آمد. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که در حال حاضر هیچ مشکلی برای سلامت انسان از نظر مصرف عضله ماهیان مورد مطالعه ایجاد نمیشود، اما مصرف کبد این ماهیان بیشتر از یکبار در هفته به هیچ وجه توصیه نمیشود.
عیسی سلگی، حسین علیپور، فرشید مجنونی،
دوره ۲۷، شماره ۱ - ( ۲-۱۳۹۷ )
چکیده
در این تحقیق، غلظت کادمیوم، سرب، مس، منگنز و کبالت در عضله کپور معمولی (Cyprinus carpio) (تعداد ۳۹ قطعه، میانگین وزنی ۲۸/۴۷۶ گرم و میانگین طول کل۵۱/۳۷ سانتیمتر) در خرداد ۱۳۹۵ از جنوب دریاچه خزر جمع‌آوری و مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. تعیین غلظت فلزات سنگین در بافت عضله با استفاده از دستگاه جذب اتمی به روش کوره گرافیتی انجام شد. غلظت فلزات موجود در بافت عضله برای کادمیوم: ۱۰/۰-۵۶/۱، سرب:۱۰/۰-۲۳/۱، مس: ۸۸/۰-۲۳/۸، منگنز: ۳۴/۰-۰۵/۱ و کبالت: ۵۶/۰-۴۳/۱ میلیگرم بر کیلوگرم وزن تَر متغیر بود. نتایج نشان داد که غلظت کادمیوم، سرب، مس، منگنز و کبالت در عضله کپور معمولی پایینتر از محدوده پیشنهادی WHO بود. خطر سلامت انسان از طریق مصرف رژیم غذایی ماهی به‌وسیله پتانسیل خطر (THQ) ارزیابی شد. مقادیر THQ پنج فلز (کادمیوم، سرب، مس، منگنز و کبالت) برای کپور معمولی پایینتر از ۱ بود. غلظت فلزات در بخشهای خوراکی ماهی برای استفاده انسان مطابق با جذب موقت هفتگی قابل‌تحمل (PTWI) و جذب موقت روزانه قابل‌تحمل (PTDI) مورد ارزیابی قرار گرفت. در این مطالعه، غلظتهای کادمیوم، سرب، مس، منگنز و کبالت در عضله کپور معمولی پایینتر از حداکثر حد مجاز WHO بود.
زهرا فرح بخش، آرش اکبرزاده، ابوالفضل ناجی،
دوره ۲۸، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۸ )
چکیده
فلزات سنگین به عنوان یکی از گروه‌های اصلی آلاینده‌های محیط آبی، در اثر فعالیت‌های طبیعی و انسانی به محیط آبی راه می‌یابند. این فلزات ممکن است در بدن موجودات آبزی، از جمله ماهی تجمع یابند و خطر بالقوه برای سلامتی اکوسیستم و موجودات زنده و بخصوص برای انسان محسوب گردند. در مطالعه حاضر، میزان فلزات سنگین مس، روی و نیکل در بافت عضله ماهی سفید (Rutilus frisii Kutum) و ماهی سیاه‌کولی (Vimba vimba persa) صید شده از سواحل بندر انزلی بوسیله دستگاه طیف‌سنجی جذب اتمی تعیین گردید. میانگین غلظت فلزات سنگین مس، روی و نیکل در بافت عضله ماهی سفید بترتیب ۲۶/۱±۴۷/۷، ۴۹/۱±۹۶/۱۸، ۲۳/۰±۶۸/۲ و سیاه‌کولی بترتیب ۲۶/۲±۴۱/۱۰، ۸۲/۶±۰۱/۳۲ و۳۰/۰±۵۰/۲ میکروگرم برگرم وزن خشک بود. غلظت فلزات سنگین در بافت عضله کمتر از غلظت مجاز استانداردهای بین‌المللی بود، بجز فلز نیکل که از استانداردهای سازمان بهداشت جهانی (WHO) و سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) بیشتر بود. میزان پتانسیل خطر و شاخص خطر برای هر دو گروه سنی بزرگسال و کودکان کمتر از ۱ بدست آمد. بنابراین، خطر چندانی برای مصرف‌کنندگان وجود ندارد. با توجه به اهمیت کیفیت ماهی مصرفی برای ساکنین مناطق شمالی ایران، جهت کنترل میزان آلاینده‌ها در آبزیان و جوامع مصرف‌کننده، باید آلاینده‌های منطقه، بخصوص فلزات سنگین به طور مستمر ارزیابی و پایش گردد.
|
|
.png)
