فریدون عوفی،
دوره ۳۰، شماره ۳ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی آرایه شناسی، اصلاح و بازنگری ماهیان خلیج فارس، تنگه هرمز و خلیج عمان و حصول اطلاعات جدید در زمینه فهرست نهایی گونه‌های ماهیان این حوضه دریایی با تاکید بر محدوده آبهای ایرانی به‌انجام رسیده است. بر همین اساس فهرست‌نویسی اسامی علمی و تأیید شده خانواده‌ها و گونه ماهیان به استناد منابع سال‌های ۲۰۲۱-۱۹۴۰ و تغییرات رده‌بندی و آرایه‌ها در سطح خانواده، جنس و گونه و کد بندی استاندارد بین‌المللی جانورشناسی (ICZN) انجام گرفت. نتایج نشان دادند که فهرست نهایی گونه‌های تأیید شده ۹۷۴ گونه (۱۶۹ خانواده) می‌باشد. از این تعداد ۲۶ خانواده با ۹۳ گونه مربوط به غضروف ماهیان (۱۲ خانواده با ۵۰ گونه کوسه ماهیان و ۱۴ خانواده با ۴۳ گونه سفره ماهیان) و ۱۴۳ خانواده با ۸۸۱ گونه مربوط به ماهیان استخوانی می باشد. از ماهیان غضروفی، Carcharhinidae (۲۶) از کوسه ماهیان و Dasyatidae (۱۳) از سفره ماهیان بیشترین خانواده‌ها را به لحاظ تعداد گونه به‌خود اختصاس داده‌اند. از گروه ماهیان استخوانی ۲۳ خانواده با بیش از ۲۰ گونه دارای بیشترین تنوع می‌باشند که Gobiidae وCarangide (۴۸)، Labride (۴۱)، Blenniidae (۳۹)، Apogonidae (۳۳)، Pomacentridae (۳۲) و Lutjanidae (۳۱)، بیشترین خانواده‌ها از نظر تنوع گونه‌ای محسوب می‌‌شوند. همچنین تعداد ۶۷ خانواده شامل ۸ خانواده غضروف ماهیان و ۵۹ خانواده ماهیان استخوانی، با تک جنس و تک گونه در منطقه حضور دارند. دو خانواده Clinidae و Creediidae نیز بر اساس نمونه‌‌های لاروی آنها در منطقه شناسایی و معرفی شده است.
مهناز ربانی ها، خسرو آیین جمشید، نصیر نیامیمندی،
دوره ۳۱، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۱ )
چکیده
کلروفیل-a نمایانگر میزان تراکم فیتوپلانکتون به عنوان تولید اولیه می‌باشد که تغییرات آن گویای وضعیت اکوسیستم است. تحقیق حاضر در راستای پایش و بررسی تغییرات این پارامتر به منظور شناخت بهتر از وضعیت اکولوژیک در آبهای ایرانی خلیج فارس و خلیج عمان انجام گردید. بدین منظور، از نمونه‌بردار CTD و اطلاعات سایت ناسا استفاده شده است. نمونه‌برداری در نیمه دوم سال‌های ۹۹-۱۳۹۶ انجام گرفت. میانگین کلروفیل-a در آبهای خلیج فارس و خلیج عمان در سال ۱۳۹۶، (۸۴/±۰ ۹۷/۰ میلیگرم بر لیتر) در ۱۳۹۷ میانگین کلروفیل-a در آبهای سطحی جنوب )۴۸/۱±۹۸/۱ میلیگرم بر لیتر)، ۱۳۹۸ میانگین کلروفیل آبهای سطحی خلیج عمان (۳۴/۰±۹۲/۰ میلیگرم بر لیتر) و ۱۳۹۹ میانگین کلروفیل خلیج فارس )۱۳/۰±۲۳/۰ میلیگرم بر لیتر) بود. نتیجه NMDS بر داده‌ها نشان داد که در دو گروه از اندازه گیری‌ها (بوشهر، هرمزگان و سیستان وبلوچستان، ۱۳۹۷) و (بوشهر و خوزستان، ۱۳۹۹)، اختلاف دیده می‌‌شود. میانگین کلروفیل سطحی گروه اول ۵/۱±۰۹/۱ میلیگرم بر لیتر درحالی‌که ۱۶/۰±۱۳/۰ میلیگرم بر لیتر به‌دست آمد که این اختلاف معنی‌دار (۰۵/۰p<) و مقدار بیشتر گروه اول به وقوع سیل‌ها در زمستان ۱۳۹۷ برمی‌گردد که با توجه به وابستگی حضور فیتوپلانکتون به عوامل محیطی، ورودی مواد مغذی شرایط مناسب جهت رشد فیتوپلانکتون‌ها را ایجاد کرده بود.
.png)
