۵ نتیجه برای شاه میگو
مریم پایدار، محمدشریف فاضلی، علیرضا ریاحی بختیاری،
دوره ۱۲، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۸۲ )
چکیده
با توجه به فعالیت های مختلف انسانی در محدوده حوضه آبریز تالاب انزلی و ورود آلاینده های مختلف از جمله عناصر سنگین به این اکوسیستم آبی و جذب و تجمع احتمالی آنها در پوسته و عضله شاه میگو که یکی از کفزیان بومی تالاب انزلی بوده و از ارزش غذایی و اقتصادی بسیار بالایی برخوردار است، نمونه برداری آب و رسوبات بستر از ۱۸ ایستگاه و در مورد شاه میگو از ۱۵ ایستگاه انجام پذیرفت. پس از زیست سنجی و توزین شاه میگو، هضم شیمیایی نمونه ها طبق روش استاندارد بین المللی صورت گرفت و توسط دستگاه جذب اتمی میزان عناصر سنگین شامل کروم، روی، سرب، نیکل و وانادیوم در آب، رسوبات بستر، پوسته و عضله آن اندازه گیری گردید.
میانگین میزان عناصر کروم، روی، سرب، نیکل و وانادیوم در آبهای تالاب انزلی به ترتیب ۴,۶، ۱۸۴.۵، ۸.۲۸، ۹.۲۷ و ۱.۴۷ میکروگرم در لیتر می باشد که در مقایسه با استانداردهای جهانی برای آب آشامیدنی مناسب نبوده، اما برای آبیاری و آبزی پروری مناسب می باشد.
هر چند که میزان عناصر سنگین در رسوبات در حد بالایی است، اما این مقدار در محدوده میزان قابل تحمل برای آبزیان می باشد.
هیچگونه همبستگی بین اندازه و وزن شاه میگو با میزان جذب و تجمع عناصر در پوسته و عضله آنها وجود نداشت، اما همبستگی معنی دار و مستقیمی بین میزان عناصر سنگین در آب و رسوبات و همچنین بین رسوبات، پوسته و عضله شاه میگو در تالاب انزلی وجود دارد.
نسرین مشایی، فرهاد رجبی پور،
دوره ۱۲، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۸۲ )
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی مدیریت بهره برداری صید تجاری شاه میگوی صخره ای، در ماههای مهر و آبان سال ۱۳۸۰ در مناطق مختلف صٍٍٍٍیٍ‍ٍِِِادی سواحل دریای عمان در جنوب استان سیستان و بلوچستان انجام شد. در این مطالعه ۱۳۳۱ نمونه شاه میگوی صخره ای Panulirus homarus Linnaeus، ۱۷۵۸ از مناطق رمین، چابهار، کنارک، پزم و غرب پزم مورد مطالعه قرار گرفتند. با مراجعه به صیدگاه های مناطق مختلف در ساعات اولیه هر روز، طول کاراپاس نمونه ها اندازه گیری و جنسیٍٍت، وجود تخم، وضعیت پاهای شکمی ماده از نظر حذف تخم ها، و وجود توده اسپرماتوفوری مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که بالاترین میانگین طول کاراپاس در صیدگاه های غربی استان (۰۲/۹±۰۴/۸۰ میلیمتر) و پایین ترین میزان آن در پزم (۶۶/۶±۴۶/۷۶ میلیمتر) مشاهده می شود. فراوانی نمونه های ریز سایز صید شده نسبت به سال های ۱۳۷۸ و ۱۳۷۹ افزایش نشان داد امٍا در مناطق مختلف صٍٍٍٍیٍ‍ٍِِِادی اختلاف معنی دار با یکدیگر نداشت. ماده های تخمدار در صیدگاه های مختلف ۳/۱ تا ۸/۱۰ درصد از کل ماده ها را تشکیل داده بودند. این مقادیر نسبت به سال های گذشته کاهش پیدا کرده است. همچنین درصد ماده های دارای توده اسپرماتوفوری در ترکیب صید قابل توجه بود. در منطقه بریس صید شاه میگو در کمتر از یک هفته متوقف شد و در دیگر مناطق حدود یک ماه و نیم بطول انجامید. در این مطالعه راهکارهای لازم جهت مدیریت صید شاه میگو ارائه گردیده است.
محمد کریمپور، علی اصغر خانی پور، سید امین اله تقوی،
دوره ۱۳، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۳ )
چکیده
شاه میگوی خزری با نام علمی Astacus Leptodactylus eichwaldi Bott، ۱۹۵۰ در منطقه بندر انزلی زیست می نماید. این بررسی در سال ۱۳۸۰ در ۱۲ خط مطالعاتی در شرق موج شکن بندر انزلی (هر خط مطالعاتی چهار عمق ۳۵، ۴۵، ۵۵ و ۶۵ متر) با استفاده از تله های تاشو (Foldable Traps) به انجام رسید. حداکثر تراکم این آبزی در اعماق ۴۰ تا ۶۰ متر است. میانگین طول و وزن شاه میگوهای صید شده بترتیب ۰,۲ ± ۱۲۵.۶میلیمتر و ۰.۳± ۶۰.۶ گرم با دامنه نوسان طول ۷۲ تا ۱۶۹ میلیمتر و دامنه نوسان وزن ۱۲.۵ تا ۱۴۸ گرم بود. نسبت جنسی ماده به نر در طول سال ۱:۰.۸۶ محاسبه شده است. همآوری مطلق و کاری آن بترتیب ۱۰.۶۲± ۳۰۸.۹۸ و ۱۰.۸۷ ± ۲۵۵.۵۴ عدم تخم بدست آمد. همآوری بدست آمده از این تحقیق با بررسی های انجام یافته در سواحل ترکمنستان همخوانی دارد. با افزایش وزن بدن جنس ماده، از تعداد تخم در هر گرم از وزن بدن (همآوری) نسبی کاسته می شود. زمان تکثیر آن از اول بهمن ماه تا پایان تیرماه بوده و نخستین پوست اندازی نرها در تیر ماه و دومین آن که همراه با پوست اندازی ماده هاست در دهه سوم شهریور و اوایل مهر ماه رخ می دهد. گروه طولی ۱۲۰ تا ۱۲۹ گروه نما بوده و براساس آنالیز فراوانی طولی، ۶ گروه سنی در صید دیده شد. میانگین صید به ازای واحد تلاش (CPUE) در سال مذکور ۲.۵۴ عدد شاه میگو در هر تله در هر ۲۴ ساعت بدست آمد. در حال حاضر هیچ برداشتی از این آبزی صورت نمی پذیرد، اما محاسبات صید به ازای واحد تلاش نشان می دهد که تراکم در خطوس مطالعاتی ۱ تا ۷ (از غرب موج شکن انزلی تا جفرود) به اندازه ایست که می توان پس از انجام ارزیابی، از شاه میگوی خزری بهره برداری کرد.
زهرا غیاثوند، عباس متین فر، علیرضا ولی پور، رضا چنگیزی،
دوره ۲۱، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۱ )
چکیده
در این تحقیق شاه میگوی چنگال باریک (Astacus leptodactylus) با ۳ جیره غذایی حاوی ۳ سطح پروتئین ۳۰، ۳۵ و ۴۰ و انرژی ثابت ۳۷۰ کیلوکالری در ۱۰۰ گرم ماده غذایی در آب شیرین و لب شور خزر با شوری ۱۲ گرم در لیتر به مدت ۸ هفته پرورش داده شدند. از ۶ تیمار آزمایشی هر یک با ۳ تکرار استفاده شد و در مجموع ۱۸ تانک فایبرگلاس ۱۱۰ لیتری مورد استفاده قرار گرفت. تراکم شاه میگوها در هر تانک ۵ عدد و با میانگین (± انحراف معیار) وزنی۳/۲±۱۷گرم و در مجموع به تعداد ۹۰ شاه میگو ذخیره‌سازی گردید. نتایج این بررسی نشان داد که میانگین رشد شاه میگوها در آب شیرین ۸۲/۱۴ گرم و در آب لب شور ۷۳/۱۲ گرم بود که دارای اختلاف معنیداری می‌باشد. بیشترین میزان بازماندگی در بررسی سطوح متقابل پروتئین – شوری در جیره حاوی پروتئین ۳۰ درصد و آب شیرین به میزان ۵۵/۹۵ درصد و کمترین درصد بازماندگی در سطوح متقابل پروتئین ۴۰ و شوری ۱۲ گرم در لیتر دیده شد که دارای اختلاف معنی‌دار بودند. بیشترین ضریب رشد ویژه، بیشترین افزایش وزن،کمترین ضریب تبدیل غذایی، بیشترین میزان بازدهی پروتئین و بیشترین بهره‌برداری از پروتئین خالص در جیره با پروتئین ۳۰ و شوری صفر مشاهده گردید که اختلاف معنیداری در این سطوح مشاهده نشد. در نتایج حاصل از این تحقیق بیشترین میزان پروتئین لاشه در پروتئین ۳۰ درصد و آب شیرین دیده شد که دارای اختلاف معنیداری با سایر تیمارها بود.
مجیدرضا خوش خلق، سجاد نظری،
دوره ۲۵، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۵ )
چکیده
در مطالعه حاضر ساختار ژنتیک جمعیت شاه میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus) ، با استفاده از ناحیه کنترلی میتوکندریایی (D-loop) و روش توالییابی DNA مورد بررسی قرار گرفت. به همین منظور تعداد ۱۳۲ نمونه شاه میگو از مناطق مختلف دریای خزر و دریاچه سد ارس در سال ۱۳۹۰جمع آوری گردید. سپس کمیت DNAنمونهها به روش اسپکتروفتومتری و کیفیت آن از طریق الکتروفورز ژل آگارز و رنگآمیزی با اتیدیوم بروماید تعیین شد. در مجموع در نمونههای مناطق مختلف، ۳۸ هاپلوتیپ شناسایی و تنوع هاپلوتیپی و نوکلئوتیدی به ترتیب برابر با ۰۴۹/۰ ± ۸۱۱/۰ و ۰۰۳۸/۰ ± ۰۱۲۷/۰ اندازه گیری شد. مقدار D در آزمون بی طرفی تاجیما ۱۲۰/۳ و میانگین آزمون مربع کای ۲۵/۷۸ = χ۲ نیز بدست آمد. مقدار D بدست آمده در بین نمونه ها ممکن است نشان دهنده متعادل بودن فشار انتخاب باشد. از طرف دیگر، نتایج منفی آزمون گسترش و پراکنش تاریخی جمعیتها (Fu's Fs ) و همچنین شاخص هارپندینگ تایید کننده گسترش جمعیتها بود. با توجه به نتایج آزمونهای تمایز FST، آزمون دقیق و آنالیز واریانس مولکولی مناطق آستارا در دریای خزر، رودخانه سیاه درویشان و جفرود اختلاف معنیداری را با سایر مناطق نشان دادند ( ۰۰۱/۰ P <). همچنین مشخص گردید که در مناطق نمونه برداری،گروههای متمایزی از شاه میگوی آب شیرین وجود دارد، بطوریکه نمونههای رودخانه سیاه درویشان و جفرود و ناحیه آستارا گروههای متمایز ژنتیکی از این گونه را نشان می دهند. بطور کلی یافتههای این تحقیق میتواند نقش موثری برای شناسایی ذخایر و بهبود ژنتیکی شاه میگوی آب شیرین ایفاء نماید.
.png)
