هدف از این بررسی تعیین اثر عصاره مرزنگوش (Origanum vulgare) در پیشگیری از آلودگی به استرپتوکوکوس اینیایی تجربی ماهی قزل آلای رنگین کمان بود. ۳۶۰ قطعه بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان، با وزن متوسط ۱±۱۵ گرم به طور تصادفی در سه تیمار (هر تیمار با سه تکرار) شامل ۱) گروه شاهد، ۲) گروه تیمار عصاره مرزنگوش (روزانه به میزان ۱% وزن جیره) و ۳) گروه تیمار فلور فنیکل (جیره حاوی ۱۰ میلیگرم بر کیلوگرم فلورفنیکل خالص)، یک بار در روز برای مدت دو هفته مورد تغذیه قرار گرفتند. در پایان هفته دوم ۲۴ ساعت پس از قطع غذا، تعداد ۵ عدد ماهی از هر تکرار صید و پس از بیهوشی، از ساقه دمی آنها خون گیری و از بافت کلیه و طحال آنها نمونه برداری انجام شد. پس از این مرحله ماهی های باقیمانده با استفاده از تزریق داخل صفاقی سوسپانسیون استرپتوکوکوس اینیایی به میزان ۱۰۰ لاندا آلوده شدند. سپس برای مدت ۲ هفته نلفات روزانه ثبت گردید. در پایان هفته دوم پس از آلودگی، مجددا ۵ عدد ماهی از هر تکرار به طور تصادفی صید و از خون و بافت طحال و کلیه آنها نمونه برداری شد. میزان فعالیت آنزیم لیزوزیم و شمارش افتراقی گلبولهای خون در نمونه های خون در هر دو مرحله نمونه برداری بررسی گردید. همچنین نمونه های بافت طحال از نظر بار باکتریایی و هیستوپاتولوژی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد فعالیت آنزیم لیزوزیم در تیمارهای فلورفنیکل و مرزنگوش کمتر از شاهد بود (p<۰,۰۵). درصد لنفوسیت ها در تیمار های فلورفنیکل و مرزنگوش بیشتر از شاهد، ولی درصد مونوسیت ها کمتر از شاهد بودند (p<۰,۰۵). در بررسی شمارش کلی باکتری های طحال نتایج نشان داد که بار باکتریایی در تیمارهای فلورفنیکل و مرزنگوش کمتر از شاهد بود (p<۰,۰۵). در بررسی هیستوپاتولوژی، هیچ یک از گروه های آزمایشی باعث عوارضی در طحال و کلیه نشدند، ولی در بافت طحال نمونه های شاهد پس از آلودگی با استرپتوکوکوس اینیایی مقداری تجمع ملانوسیت ها و دژنراسیون مشاهده گردید. در بافت کلیه نیز تخریب گلومرول ها تجمع ملانوماکروفاژها و پرخونی پس از مواجهه باکتریایی مشاهده گردید. میزان تلفات نیز در تیمارهای فلورفنیکل و مرزنگوش از شاهد کمتر بودند. نتایج این بررسی نشان می دهد که عصاره مرزنگوش بر شاخص های خونی، کاهش تلفات و بار باکتریایی در طحال ماهی ها مؤثر بوده است. نتیجه آن که عصاره مرزنگوش می تواند در پیشگیری از استرپتوکوکوزیس در ماهی مؤثر باشد.

هدف از این مطالعه بررسی اثر ضد باکتری عصاره آبی- الکلی سرشاخه­های گیاه مرزنگوش و نانو عصاره آن روی باکتری استرپتوکوکوس اینیایی، Streptococcus iniae، عامل استرپتوکوکوزیس در ماهیان و مقایسه آن با اثر فلورفنیکل و نانو فلورفنیکل بود. نتایج نشان داد که غلظت مهار رشد و کشندگی با عصاره مرزنگوش ۱۰۰۰ میکروگرم در میلی­لیتر بود، در حالی که غلظت مهار رشد نانو عصاره مرزنگوش، ۲۵۰ میکروگرم در میلی­لیتر و غلظت کشندگی آن ۵۰۰ میکروگرم در میلی­لیتر بود. این نتایج نشان می­دهد که اثر مهار رشد و باکتری­کشی عصاره مرزنگوش ضعیف­تر از نانو عصاره مرزنگوش بود. غلظت مهار رشد و باکتری­کشی فلورفنیکل ۵/۲ میکروگرم در میلی­لیتر بود. غلظت مهار رشد نانوفلورفنیکل ۶۲۵/۰ میکروگرم در میلی­لیتر و غلظت باکتری­کشی آن ۲۵/۱ میکروگرم در میلیلیتر بود. نتایج نشان دادند که اندازه قطر هاله عدم رشد باکتری استرپتوکوکوس اینیایی با عصاره مرزنگوش، ۶/۰±۷/۲۱ میلی­متر، با نانو عصاره مرزنگوش، ۷/۰±۰۶/۲۶ میلی­متر، با فلورفنیکل، ۴/۰±۶۳/۳۱ میلی­متر و با نانو فلورفنیکل۱/۱±۸۰/۳۲ میلی­متر بود. در مجموع، نتایج این تحقیق نشان می­دهند که عصاره مرزنگوش دارای اثر ضد باکتری است، ولی اثر ضد باکتریایی آن ضعیف­تر از نانو عصاره مرزنگوش و نیز دو داروی فلورفنیکل و نانو فلورفنیکل است. در تحقیق حاضر، نانو فلورفنیکل بیشترین اثر را در کنترل عفونت استرپتوکوکوس اینیایی نشان داد و این مواد می­توانند مبنای پایش گونه­های مقاوم به آنتی­بیوتیک­ها قرار گیرند.