---

سروتونین از جمله مونوآمین‌هایی است که نقش بالقوه‌ای در تنظیم مصرف غذا در پستانداران دارد و هر عاملی که بتواند فعالیت سروتونرژیک را افزایش دهد باعث کاهش اشتها می‌گردد. فلوکستین به عنوان ماده مؤثر داروی پروزاک با بلوکه کردن بازجذب سروتونین، موجب افزایش آن شده و با توجه به ورود این ماده به اکوسیستم‌های آبی به عنوان یک ماده آلاینده مطرح است. در این مطالعه نقش فلوکستین در میزان مصرف غذا و رفتار تغذیه‌ای ماهی طلایی، Carassius auratus بررسی گردید. در آزمایش ۱، ماهیان با وزن ۴۹-۲۱ گرم در چهار گروه تقسیم شدند. گروه کنترل: بدون هیچ‌گونه تزریق؛ گروه تزریق شده با سرم فیزیولوژیک؛ و گروه‌های تزریق شده با µg g-۱ ۱ و µg g-۱ ۱۰ وزن بدن فلوکستین که در ۵ نوبت به صورت یک روز در میان تزریق شدند. میزان مصرف غذا بعد از هر تزریق محاسبه شد و در نهایت تغییرات وزنی تیمارها نیز بررسی گردید. در آزمایش ۲، تعداد ۲۰ عدد ماهی طلایی در دو گروه برای آزمون رفتاری انتخاب شدند که شامل گروه کنترل و گروه تزریق شده با µg g-۱ ۱۰ وزن بدن فلوکستین بودند که در ۵ نوبت به صورت یک روز در میان تزریق شدند. بعد از هر تزریق رفتارهای تغذیه‌ای نمونه‌ها بررسی شد. نتایج نشان داد که فلوکستین باعث کاهش معنادار مصرف غذا در ماهیان می‌شود. کاهش مصرف غذا، کاهش معنادار وزن‌گیری را در گروه Flu-۱۰ به دنبال داشت. همچنین فلوکستین بر رفتار غذایی ماهی طلایی مؤثر بوده و میل به جستجو و مصرف طعمه را بطور معنی‌دار کاهش داد. این مطالعه نقش بالقوه یکی از داروهای انسانی را بر فاکتورهای تغذیه‌ای یک ماهی استخوانی مشخص کرده و نشان می‌دهد که فلوکستین می‌تواند فاکتورهای غذایی و رشدی را در ماهی طلایی تحت تاٴثیر قرار دهد.

---

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر تزریقی کورتیزول بر شاخص های رشد، میزان مصرف غذا و محتوی کورتیزول پلاسما در بچه ماهی کپور (Cyprinus carpio) صورت گرفت. پس از ۲ هفته سازگاری، تعداد ۲۴۰ بچه ماهی با میانگین وزنی ۲/۰± ۵/۱۹ گرم در چهار تیمار و سه تکرار در ۱۲ تانک به طور تصادفی توزیع شدند (۲۰ ماهی در هر تانک) و متناسب با وزن بدن با دوزهای صفر (C۰)، ۱ (C۱) و ۱۰ (C۱۰)µg/g کورتیزول (مخلوط با روغن) تزریق شد. در انتهای دوره ۲۱ روزه ماهیان بیومتری شده و شاخص های رشد کاهش معنی داری در تیمار C۱۰ نشان دادند (۰۵/۰P<). تغییرات معنی داری در شاخص کبدی بین تیمارها مشاهده نشد (۰۵/۰P>). میزان غذای مصرفی به طور روزانه در طی آزمایش ثبت که در روزهای ۱ تا ۷، ۱۶ و ۱۹ در تیمار C۱۰ کاهش معنی داری در مقایسه با تیمار کنترل نشان داد (۰۵/۰P<). به منظور تعیین کورتیزول پلاسما در شروع آزمایش، روزهای ۳، ۷ و ۲۱ از ماهیان خونگیری به عمل آمد. محتوی کورتیزول کاهش معنی داری در روز ۳ پس از آزمایش در تیمار C۱۰ نسبت به تیمار C۰ نشان داد (۰۵/۰P<). نتایج این مطالعه نشان داد که افزایش کورتیزول در دوره کوتاهی پس از تزریق، سبب تغییر در محتوای کورتیزول شده و می تواند با کاهش مصرف غذا اثرات منفی بر رشد داشته باشد.

---

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر سطوح مختلف غذادهی در شرایط تابستان (دمای بیشتر از ۲۵ درجه سانتی‌گراد) بر رشد و مصرف غذای تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) جوان انجام شد. برای این منظور، چهار سطح غذادهی شامل ۱، ۵/۱، ۲ درصد وزن بدن و نیز برحسب اشتها تا حد سیری در سه تکرار در نظر گرفته شد. تعداد ۲۰ بچه ماهی با وزن متوسط ۱/۰±۳/۱۹ گرم در هر حوضچه بتونی با حجم آبگیری ۸۰۰ لیتر توزیع و روزانه در ساعات ۵، ۱۱، ۱۷ و ۲۳ به مدت ۶۰ روز مورد تغذیه قرار گرفتند. پس از ۶۰ روز نتایج نشان داد، در اکثر پارامترهای اندازه‌گیری شده شامل وزن نهایی، طول نهایی، وزن کسب شده، درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه، بیشترین میزان در ماهیان تغذیه شده در سطح سیری دیده می‌‌شود. همچنین میزان مصرف غذای روزانه (به ازاء درصد در روز) در تیمار در سطح سیری و کمترین ضریب تبدیل غذا در تیمار ۵/۱ درصد دیده شد. در خصوص شاخص وضعیت اختلاف معنی‌داری بین تیمارها مشاهده نشد. بر اساس بررسی شاخص میزان مصرف غذای روزانه، نتایج نشان داد که ماهیان در این شرایط به مقدار ۴/۲ درصد غذادهی در شبانه روز نیاز دارند. این تحقیق نشان داد، امکان پرورش و غذادهی بچه تاسماهی ایرانی در شرایط تابستانه در دماهای بالا به‌راحتی و بدون هیچ مشکلی وجود دارد و برای دستیابی به بالاترین کارایی رشد و تغذیه، سطح ۴/۲ درصد وزن بدن غذادهی در شبانه روز در شرایط آزمایش حاضر توصیه می‌‌شود.