۲ نتیجه برای میگوی رودخانهای شرق
محمد اتفاق دوست، حمید علاف نویریان، میر مسعود سجادی، بهرام فلاحتکار،
دوره ۲۹، شماره ۵ - ( ۱۰-۱۳۹۹ )
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر سطوح متفاوت رنگدانه آستازانتین بر روی شاخصهای رشد، کارایی غذا و ترکیبات بیوشیمیایی بدن میگوی رودخانهای شرق انجام گرفت. در این مطالعه ۲۲۵ قطعه میگو با وزن متوسط ۰۵/۰±۴۰/۱ گرم با ۵ تیمار غذایی حاوی سطوح مختلف آستازانتین صفر (شاهد)، ۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ میلی گرم آستازانتین در کیلوگرم جیره به مدت ۸ هفته تغذیه شدند. نتایج به‌دست آمده در انتهای دوره نشان داد که جیره‌های حاوی آستازانتین تفاوت معنیدار آماری را با تیمار شاهد از خود نشان دادند (۰۵/۰>p) درحالیکه شاخص هپاتوسوماتیک، تحت تأثیر تیمارهای مختلف آستازانتین قرار نگرفت (۰۵/۰<p). بیشترین افزایش وزن، میزان بازماندگی و کمترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار ۱۵۰ میلی گرم آستازانتین در کیلوگرم جیره مشاهده شد. رطوبت، پروتئین و چربی لاشه دارای تفاوت معنیداری با تیمار شاهد بودند (۰۵/۰>p) ولی خاکستر تیمارهای آزمایشی، اختلاف معنیداری با تیمار شاهد نداشت (۰۵/۰<p). یافته‌های حاصل از این مطالعه نشان داد که افزایش سطوح آستازانتین جیره غذایی موجب بهبود شاخصهای رشد و تغذیه‌ای میگوی رودخانهای شرق شد و افزودن میزان ۱۵۰ میلی گرم در کیلوگرم آستازانتین به جیره غذایی با هدف بهبود عملکرد رشد، کارایی غذا و کیفیت لاشه این میگو پیشنهاد گردید.
محمد اتفاق دوست، حمید علاف نویریان، میر مسعود سجادی، بهرام فلاحتکار،
دوره ۳۰، شماره ۴ - ( ۸-۱۴۰۰ )
چکیده
برای انجام تحقیق، ۲۲۵ قطعه میگوی آب شیرین رودخانهای شرق (Macrobrachium nipponense) با میانگین وزنی ۰۵/۴۰±۰/۱ گرم به مدت ۸ هفته با پنج جیره غذایی فرموله شده، حاوی سطوح مختلف رنگدانه آستازانتین صفر (شاهد)، ۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ میلیگرم در کیلوگرم، در آکواریوم شیشه‌‌ای نگهداری گردیدند و مورد غذادهی قرار گرفتند. در پایان دوره پرورشی، پس از جمع‌‌آوری همولنف و همچنین نمونه‌‌برداری از بافت‌‌های روده، عضله و بخش پوسته، شاخصهای بیوشیمیایی همولنف، محتوای کاروتنوئید کل و فلور میکروبی روده در میگوها مورد مطالعه قرار گرفتند. شاخصهای بیوشیمیایی همولنف همچون اوره، ازت اوره، گلوکز، کراتینین و تری گلیسیرید با افزایش سطوح آستازانتین، کاهش یافتند درحالیکه HDL و LDL به طور معنیداری افزایش پیدا نمودند (۰۵/۰>p). بااین‌وجود، اوریک اسید، کلسیم، فسفر و کلسترول تحت تأثیر تیمارهای حاوی آستازانتین قرار نگرفتند (۰۵/۰<p). تیمارهای ۱۵۰ و ۲۰۰ میلیگرم در کیلوگرم آستازانتین، کمترین شمارش کل باکتری‌‌ها را از خود نشان دادند. باکتری‌‌های اسید لاکتیک روده نیز در تیمار ۱۵۰ میلیگرم در کیلوگرم آستازانتین افزایش یافت (۰۵/۰>p). محتوای کاروتنوئید کل میگوها با افزایش سطوح آستازانتین جیره غذایی، افزایش یافت (۰۵/۰>p). به طور کلی، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که افزایش سطوح آستازانتین در جیره غذایی موجب بهبود شاخصهای بیوشیمیایی همولنف، محتوای کاروتنوئید کل و فلور میکروبی روده میگوی رودخانهای شرق گردید و افزودن میزان ۱۵۰ میلیگرم در کیلوگرم از این رنگدانه به جیره غذایی با هدف بهبود شاخصهای مذکور در این میگو پیشنهاد می‌گردد.
.png)
