سیدعبدالحمید حسینی، پریتا کوچنین، مجتبی علیشاهی، تکاور محمدیان، محمد ذاکری،
دوره ۳۱، شماره ۴ - ( ۸-۱۴۰۱ )
چکیده
فنآوری ریزپوشانی یکی از جدیدترین روش‌‌ها برای افزایش پایداری پروبیوتیک‌‌هاست. در این مطالعه تأثیر لاکتوباسیلوس رامنوسوس ریزپوشانی شده با آلژینات/کیتوزان به دو روش ژلاسیون یونی و امولسیون داخلی بر عملکرد رشد، تغذیه و فعالیت آنزیم‌‌های گوارشی قزل‌‌آلای رنگین کمان مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور، ۶۰۰ قطعه بچه ماهی با میانگین وزنی ۸۲/۰±۵۳/۲۵ گرم به ۵ تیمار در ۳ تکرار تقسیم شدند. تیمار ۱و ۲ به ترتیب شامل: باکتری ریزپوشانی شده به روش ژلاسیون یونی و امولسیون داخلی، تیمار ۳: آلژینات/کیتوزان بدون حضور باکتری، تیمار ۴: باکتری به تنهایی و تیمار ۵ شاهد. ماهیان به مدت ۶۰ روز با جیره‌های آزمایشی تغذیه شده و پس از آن ۱۵ روز با غذای فاقد پروبیوتیک غذادهی شدند. نمونه‌‌گیری در روزهای صفر، ۳۰، ۶۰ و ۷۵ انجام و شاخص‌‌های ضریب تبدیل غذایی، میزان کارایی پروتئین، ضریب رشد ویژه، فاکتور وضعیت و درصد افزایش وزن بدن و همچنین آنزیم‌‌های گوارشی لیپاز، پروتئاز، تریپسین و کموتریپسین مورد ارزیابی قرار گرفتند. بهترین ضریب تبدیل غذایی در روز ۳۰ در تیمار ۲ (۰۳/۰±۹۳/۰) و در روز ۶۰ در تیمار ۱ (۱۴/۰±۳۰/۱) و ۲ (۰۶/۰±۳۱/۱) مشاهده شد، که دارای اختلاف معنیدار با تیمار شاهد بودند (۰۵/۰>p). میزان کارایی پروتئین و فاکتور وضعیت نیز در تیمارهای ریزپوشانی شده نسبت به تیمار شاهد بالاتر بود که این افزایش در مورد تیمار ۲ معنیدار بود (۰۵/۰>p). همچنین بالا بودن میزان لیپاز و پروتئاز در تیمارهای ریزپوشانی شده نسبت به سایر تیمارها مشاهده شد. نتایج نشان داد ریزپوشانی پروبیوتیک لاکتوباسیلوس رامنوسوس به روش امولسیون داخلی تا حدودی باعث بهبود شاخص‌‌های رشد، تغذیه و آنزیم‌‌های گوارشی ماهی قزل‌‌آلای رنگین‌‌کمان شده و می‌‌تواند به عنوان روشی موثر جهت بهبود کارایی پروبیوتیک‌‌ها استفاده شود.
.png)
