۶ نتیجه برای Salmo Trutta Caspius
صادق اولاد، صابر خدابنده، عبدالمحمد عابدیان، نعمت اله محمودی،
دوره ۲۰، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۰ )
چکیده
به منظور مطالعه اثرات نوکلئوتید بر ساختار زوائد باب‌المعدی در ماهی آزاد خزر، ۳۱۵ عدد بچه ماهی با میانگین وزنی ۲۶/۱۲ گرم (میانگین طول ۱۲/۱۱ سانتیمتر) به مدت ۸ هفته نگهداری و با دو غلظت ۲۵/۰ و ۵/۰ درصد نوکلئوتید در جیره کنترل و شاهد، تیمار گردیدند. برای مطالعه تغییرات ساختاری زوائد باب‌المعدی، در پایان دوره از هر تیمار ۶ عدد ماهی در محلول بوئن تثبیت و پس از طی مراحل قالب‌گیری برشهای ۴ میکرومتری از آنها تهیه و سپس با هماتوکسیلین-ائوزین رنگ‌آمیزی شدند. نتایج بررسی نشان داد که در مقایسه با گروه شاهد، هر دو غلظت نوکلئوتید جیره معنیدار بود (۰۵/۰>P) و ضخامت لایه پوششی، طول پرزها، تعداد سلولهای پوششی (انتروسیت) و ضخامت لایه عضلانی زوائد باب‌المعدی را افزایش می‌دهد. بین دو تیمار نوکلئوتید تغییرات لایه پوششی و زیر موکوسی، طول و تعداد پرزها معنیدار نبود (۰۵/۰
حلیمه رجبی، صابر خدابنده، سهیلا فلاح، جمشید امیری مقدم،
دوره ۲۰، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۰ )
چکیده
این تحقیق در سال ۱۳۸۷ با هدف تعیین محل حضور سلولهای غنی از آنزیم Na+,K+-ATPase (سلولهای کلراید) و بررسی نحوه پراکنش آنها در آبشش بچه ماهیان دو تابستانه آزاد دریای خزر Salmo trutta caspius (هم سن با اوزان متفاوت ۵، ۱۵ و ۲۵ گرم) که در آب شیرین تکثیر و رشد یافته بودند، انجام گرفت. بافت‌شناسی آبشش با استفاده از رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین و مکان‌یابی آنزیم Na+, K+-ATPase با استفاده از آنتی بادی IgGα۵ و تکنیک ایمونوهیستوشیمی انجام شد. به منظور شمارش سلولها در واحد سطح، تصاویر گرفته شده با میکروسکوپ نوری و فلورسنت توسط نرم‌افزار Image Tools ۲,۱ بررسی گردید. حضور سلولهای فلوئورسنت در بافت آبششی در روی تیغه و رشته‌ها و کمان آبششی مشخص گردید. تعداد سلولهای کلراید رشته‌ای و مجموع سلولهای کلراید تیغه‌ای و رشته‌ای ۱ میلیمترمربع از سطح آبشش، در هر سه وزن ۵، ۱۵، ۲۵ گرمی تفاوت معنیداری را نشان نداد. اما سلولهای کلراید تیغه‌ای در وزن ۵ گرم کاهش معنیداری نسبت به دو وزن دیگر داشت. همچنین درصد سطح اشغال شده توسط سلولهای کلراید تیغه‌ای نسبت به کل مقطع آبششی، در وزن ۱۵ گرم و سلولهای کلراید رشته‌ای، در وزن ۵ گرمی بیش از سایر وزنها بود. با توجه به نتایج بدست آمده می‌توان بیان کرد که وزن تاثیر بسزایی در توانایی و قابلیت تنظیم اسمزی در ماهیان هم سن دارد و با توجه به مهاجرتی که به آب دریای خزر اتفاق خواهد افتاد بچه ماهیان با وزن بیشتر با تغییرات سلولهای کلراید از نظر تعداد و مکان، آمادگی مقابله با استرس شوری محیط جدید را خواهند داشت. همچنین در صورتیکه همین ماهی‌ها تا اوزان بالاتری در آب شیرین نگهداری شوند سازش آنها در جهت آب شیرین بیشتر تقویت می‌شود.
رضوانه جنابی حق پرست، کوروش سروی مغانلو، محمود محسنی، احمد ایمانی،
دوره ۲۷، شماره ۵ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر لسیتین سویا بر شاخص‌‌های رشد، ترکیب لاشه، فعالیت آنزیمهای گوارشی و ریخت‌‌سنجی روده پیش مولدین ماهی آزاد دریای خزر انجام شد. برای این منظور تعداد ۹۰ عدد ماهی آزاد (۱۰±۳۵۰گرم) بصورت تصادفی در سه تیمار (هر کدام با ۳ تکرار) تقسیم شدند. ماهیان گروه اول (شاهد) با غذای پایه مرکز، گروه دوم غذای پایه به همراه ۱۲% روغن سویا، گروه سوم غذای پایه بعلاوه ۶% روغن سویا و ۶% لسیتین به مدت ۹۰ روز تغذیه شدند. شاخص افزایش وزن بیانگر برتری آماری تیمار ۳ نسبت به تیمارهای شاهد و ۲ بود. همچنین شاخص ضریب تبدیل غذایی (FCR) در تیمار ۳ فقط با تیمار شاهد اختلاف معنیداری داشت (۰۵/۰≥p). رطوبت لاشه ماهیان تیمارهای ۲ و ۳ با شاهد دارای اختلاف معنیداری بود (۰۵/۰≥p)، ولی در محتوای پروتئین و چربی بین تیمارها اختلاف معنیداری نداشت (۰۵/۰<p). همچنین اختلاف معنیدار بین تیمارهای ۲ و ۳ از لحاظ میزان انرژی خام وجود داشت (۰۵/۰≥p). فعالیت آنزیمهای گوارشی (پروتئاز، لیپاز و آمیلاز) ماهیان تیمار ۳ با تیمارهای دیگر اختلاف معنیداری داشت (۰۵/۰≥p). همچنین، ضخامت اپیتلیوم و عضله خارجی روده در تیمارهای ۲ و ۳ بطور معنی داری نسبت به تیمار شاهد بیشتر بود (۰۵/۰≥p). نتیجه آنکه، افزودن ۶% لسیتین سویا به جیره غذایی ماهی آزاد موجب بهبود رشد و برخی فراسنجههای فیزیولوژیک گردید.
محمود محسنی، محمد پورکاظمی، مصطفی کرمی نسب، محمد اسماعیل راست روان،
دوره ۲۸، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۸ )
چکیده
به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پروتئین جیره (۳۵، ۴۰، ۴۵، ۵۰ و ۵۵ درصد) بر میزان رشد، ترکیب بدن و قابلیت هضم بچه ماهی آزاد دریای خزر (Salmo trutta caspius)، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی طراحی و اجرا گردید. تعداد ۲۲۵ قطعه بچه ماهی با میانگین وزن ۴۵/۰ ± ۸۵/۴ گرم در ۱۵ وان فایبرگلاس ۲۵۰ لیتری (۱۵ قطعه در هر وان) با ۳ تکرار در هر تیمار به مدت ۶۳ روز تغذیه شدند. میانگین دمای آب در طول دوره پرورش ۵/۱± ۷/۱۴ درجه سانتیگراد و اکسیژن محلول ۶۸/۰ ± ۶/۷ میلی‌گرم در لیتر بود. وزن نهایی، نرخ رشد ویژه، نسبت بازده پروتئین و ضریب چاقی ماهیان تغذیه شده با جیره محتوی ۴۰ درصد پروتئین، به‌طور معنیداری [V۱] از ماهیان تغذیه شده با جیره محتوی ۳۵ و ۵۵ درصد پروتئین بالاتر بود (۰۵/۰P<). با افزایش پروتئین در جیره غذایی ماهیان به میزان بیش از ۴۵ درصد، ضریب تبدیل غذایی به طور معنیداری [V۲] افزایش یافت. نتایج بیانگر تأثیر معنیدار سطوح مختلف پروتئین جیره بر مقادیر پروتئین، چربی و رطوبت لاشه بود. میزان پروتئین لاشه با افزایش پروتئین جیره تا سطح ۴۵ درصد افزایش و در سطوح بالاتر کاهش یافت. میزان خاکستر لاشه نیز در تیمار تغذیه شده با جیره حاوی ۴۵ درصد پروتئین نسبت به سایر تیمارها به‌طور معنیداری بیشتر بود (۰۵/۰P<). تفاوت معنیدار[V۳] در مقادیر متوسط قابلیت هضم ظاهری پروتئین و انرژی خام لاشه بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد، به جز ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی ۳۵ درصد پروتئین که به طور معنیداری پایینتر از سایر تیمارها بود (۰۵/۰P<). نتایج نشان داد، کاهش درصد پروتئین جیره به دلیل کاهش میزان پودر ماهی موجب کاهش قابلیت هضم پروتئین و انرژی شد. بنابراین، میزان بالاتر از ۴۰ درصد و پایینتر از ۴۵ درصد پروتئین در جیره بچه ماهی آزاد پرورشی به منظور دستیابی به حداکثر رشد و صرفه اقتصادی توصیه می‌شود.
امینه زارع تبار، حسین اورجی، سکینه یگانه، عبدالصمد کرامت،
دوره ۲۸، شماره ۶ - ( ۱۲-۱۳۹۸ )
چکیده
اثرات جایگزینی پودر ماهی با کنسانتره پروتئینی جو بر تغییرات آنزیم های گوارشی و کبدی در جیره غذایی بچه ماهی آزاد دریای خزر (Salmo trutta caspius) با وزن اولیه ۱/۱±۵۳/۱۶ گرم، طی یک پژوهش ۸ هفته‌ای و در قالب یک طرح کاملا تصادفی با ۵ تیمار، هر یک با ۳ تکرار بررسی گردید. جیره شاهد (فاقد کنسانتره پروتئینی جو) و ۴ جیره حاوی سطوح (۲۵، ۵۰، ۷۵، ۱۰۰ درصد) کنسانتره پروتئینی جو بودند. در پایان دوره آزمایش، میزان آنزیم آلکالین فسفاتاز (ALP)، آنزیم آسپارتات (AST) و آلانین‌آمینوترانسفراز (ALT) سرم تیمارهای آزمایشی مختلف، تفاوت معنیداری را به لحاظ آماری نشان دادند (۰۵/۰>p)، اما در میزان لاکتات‌‌دهیدروژناز (LDH) بین تیمارهای آزمایشی مختلف تفاوت معنیداری مشاهده نشد (۰۵/۰<p). در ماهیان تغذیه شده با جیره‌‌های آزمایشی تا سطح ۷۵ درصد جایگزینی، فعالیت آنزیم پپسین با تیمار شاهد اختلاف معنیداری نشان نداد (۰۵/۰<p). فعالیت کیموتریپسین و آمینو پپتیداز در بین تیمارهای آزمایشی مختلف تفاوت معنیداری نسبت به تیمار شاهد نشان داد (۰۵/۰>p). در ماهیان تغذیه شده با جیره‌‌های آزمایشی تا سطح ۵۰ درصد جایگزینی میزان فعالیت آنزیم تریپسین و آلکالین فسفاتاز نسبت به تیمار شاهد اختلاف معنیداری نشان ندادند (۰۵/۰<p). فعالیت آنزیمهای آمیلاز و لیپاز نیز تفاوت معناداری را به لحاظ آماری در بین تیمارهای آزمایشی با سطوح مختلف کنسانتره پروتئینی جو نشان دادند (۰۵/۰>p). آنزیمهای گوارشی در سطوح بالای جایگزینی کاهش یافت. ولی در سطوح متوسط جایگزینی اثرات کمتری در آنزیمهای پانکراسی مشاهده شد. با توجه به نتایج مطالعه حاضر می‌توان اذعان نمود، که کنسانتره پروتئینی جو تا سطح ۵۰ درصد جیره برای ماهی آزاد دریای خزر قابل تحمل است. اما وقتی که از این حد بالاتر رود، احتمالاً با افزایش مقدار مواد ضد تغذیه‌‌ای و به دنبال آن کاهش جذب مواد مغذی، کاهش مقبولیت و پذیرش غذا و اثرات نامطلوب را بر رشد بدنبال خواهد داشت.
مریم نفری یزدی، محمد پورکاظمی، حسینعلی عبدالحی، اردشیر نجاتی جوارمی،
دوره ۲۸، شماره ۶ - ( ۱۲-۱۳۹۸ )
چکیده
در تحقیق حاضر، برای تعیین مهمترین صفات در برنامه اصلاح نژاد ماهی آزاد دریای خزر، از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده شده و برای انجام آن دو پرسشنامه در دو مرحله تهیه شد. پرسشنامه اول به ۴۳ مرکز تکثیر و پرورش ماهی آزاد دریای خزر ارسال گردید تا بر اساس تشخیص و تجربه کاری خود از بین ۱۵ صفت اقتصادی آزاد ماهیان، شش صفت اولویتدار در برنامه اصلاح نژاد ماهی آزاد خزر را انتخاب نمایند که از ۴۳ مزرعه، ۲۶ پرسشنامه تکمیل و دریافت شد. برای ادامه کار و تدوین پرسشنامه دوم شش صفت، ضریب رشد دمایی، ضریب تبدیل غذایی، تاخیر در بلوغ جنسی، بازماندگی، درصد فیله و رنگ قرمزی فیله انتخاب شدند. در پرسشنامه دوم، مطابق دستورالعمل، ۱۵ پرسش مقایسه جفتی بین شش صفتی که فراسنجههای ژنتیکی آنها قبلاً در مقالات محاسبه شده بود، تدوین شد. پرسشنامه دوم برای ۲۶ نفر که قبلاً پرسشنامه اول را تکمیل کرده بودند، ارسال شد و از آنها خواسته شد که این پانزده مقایسه را با در نظر گرفتن میزان بهبود ژنتیکی صفاتی که منجر به سود بیشتر خواهد شد، انجام دهند. از ۲۶ مزرعه در فاز دوم تعداد ۲۱ مزرعه‌دار (۸۱%) مقایسههای جفتی را انجام دادند. برای تجزیه و تحلیل آماری از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) جهت محاسبه ارزش ترجیح انفرادی استفاده گردید. وکتور ارزشهای ترجیح انفرادی و نرخ ناسازگاری[۱] با استفاده از نرم افزار سوپردسیژن
[۲] محاسبه شد
. هنگامی که نرخ ناسازگاری کمتر از ۱/۰ می شود، نتایج حاصله قابل اطمینان خواهد بود. مقادیر نرخ ناسازگاری بعد از اصلاح ماتریسهای ترجیح انفرادی که نرخ ناسازگاری بالای ۱/۰ داشتند، در دامنه ۰/۰۲۷۲۲-۰/۱۰۷۶۵ تغییر کرد. مقایسه مقادیر میانه اولویتهای نرمال شده ترجیح انفرادی برای بهبود ژنتیکی صفات مهم اقتصادی ماهی آزاد دریای خزر که از روش AHP بدست آمد، نشان داد که در هر دو حالت قبل و بعد از تصحیح ماتریسها، بیشترین میزان ترجیح برای دو صفت ماندگاری (۰/۲۵۲و ۰/۱۹۱) و ضریب تبدیل غذایی (۰/۲۰۱و ۰/۲۷۵) بود. صفت تاخیر در بلوغ جنسی (۰/۱۵۲ و ۰/۱۴۲) در هر دو حالت رتبه سوم را کسب کرد. همچنین پس از تصحیح ماتریسها صفت ضریب رشد دمایی (۰/۱۱۲ و ۰/۱۳۳) در جایگاه چهارم و صفات درصد فیله (۰/۱۳۲ و ۰/۰۹۴) و قرمزی گوشت (۰/۰۷۳ و ۰/۰۵۷) در اولویتهای بعدی قرار گرفتند. نتایج این تحقیق در تدوین برنامه اصلاح نژاد ماهی آزاد دریای خزر به عنوان گونه ارزشمند بومی جهت توسعه آبزی‌پروری کاربرد دارد.
[۲] Super Decision software
.png)
