هدف از این تحقیق بررسی اثرات شوری های مختلف  بر بافت کلیه ماهی بنی بود. برای انجام این پژوهش تعداد 144 قطعه ماهی بنی سالم با میانگین وزنی 36/2 ± 350 گرم و طول 25/1± 25 سانتیمتر در پنج گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول به عنوان شاهد در آب معمولی شهری کلرزدایی شده و چهار گروه بعدی به ترتیب در غلظت­هایی با شوری 4، 8، 12و 16 ppt در شرایط یکسان نگهداری شدند. در روزهای 1، 3 ، 7 ، 14 ، 21  و 28  از بافت کلیه نمونه­هایی به ضخامت حداکثر 5/0 سانتیمتر تهیه و در محلول بوئن تثبیت شدند. پس از انجام روش استاندارد و معمول تهیه مقاطع بافتی برش­هایی به ضخامت 6- 5 میکرومتر تهیه و رنگ­آمیزی به روش H&E بر روی آنها انجام گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که  انتقال تدریجی ماهی بنی به آب با شوری بالا باعث افزایش تعداد و قطر گلومرول ها بویژه در شوری های بالا شده اما از شدت آن در روزهای پایانی دوره کاسته شده بود (p<0.05). همچنین بیشترین قطر  و ضخامت توبول های جمع کننده ادراری مربوط به آب شیرین و در روز 28 گزارش گردید (p<0.05). با توجه به روند کاهشی منابع آب شیرین از این تحقیق می­توان نتیجه گرفت که ماهی بنی تا چه اندازه می­تواند با تغییر در ساختار کلیه در مقابل شوری مقاومت کند. این یافته ها نشان داد که ماهی بنی شوری پسند بوده و  دارای توانایی تنظیم حیاتی در برابر شوری های مختلف باشد.