1- پژوهشکده اکولوژِی دریای خزر 2- اداره کل شیلات مازندران
چکیده: (2733 مشاهده)
این مطالعه به تغییرات پارامترهای محیطی کیفیت آب رودخانه هراز به عنوان عوامل خطرساز مزارع قزل آلا پرداختهاست. تعداد 84 نمونه آب در6 ایستگاه واقع درکارگاه پرورش ماهی قزلآلا طی هفت ماه طی سالهای 97-1396 جمع‌آوری شد. اندازهگیری پارامترها با روشهای استاندارد تیتراسیون و اسپکتروفتومتری انجام گرفت. طبق نتایج، دامنه تغییرات دمای آب (0/17-0/4 درجه سانتی‌گراد)، دمای هوا (0/28-0/5 درجه سانتی‌گراد)، اکسیژن محلول (24/14-36/7 میلیگرم بر لیتر)، اکسیژن خواهی بیولوژیک (80/20-20/0 میلیگرم بر لیتر)، اکسیژن خواهی شیمیایی (40/41-50/3 میلیگرم بر لیتر)، هدایت الکتریکی (650-345 میکروزیمنسبرسانتیمتر)، کدورت (NTU 81-2)، کل مواد جامد معلق (72/0-01/0 گرم بر لیتر)، pH (15/8-98/6)، فسفرکل/فسفر(15/0-01/0 میلیگرم بر لیتر)، فسفات (20/0-01/0 میلیگرم بر لیتر)، آمونیم (313/0-020/0 میلیگرم بر لیتر)، آمونیاک (36/4-14/0 میکروگرم برلیتر)، نیتریت (21/0-01/0 میلیگرم بر لیتر)، تعداد کلیفرم مدفوعی (CFU/100ml30000-9) و شاخص کیفیت آب (IRWQISC) (5/98-5/48) بوده است. نتایج براساس آزمون رگرسیون گام به گام نشان داد که عوامل خطرساز کیفیت آب در رودخانه هراز پارامترهای کلیفرم مدفوعی، فسفات،کدورت و اکسیژن خواهی بیوشیمیایی بودهاست و کلیفرم مدفوعی، ضریب تاثیر (ضریب بتا) بیشتری در مقایسه با سایر پارامترها داشتند (05/0p<). در نتیجه، طبق میانگین ایستگاهی شاخص کیفیت (کمتر از 55)، آب رودخانه هراز برای پرورش ماهی قزلآلا آلوده و بحرانی است اما برای پرورش ماهی مقاوم و حیات وحش دارای شمارش میکروبی قابلقبول است. همچنین علاوه بر تغییر فصلی پارامترهای محیطی و میزان بارندگی، نحوه مدیریت کارگاهها نیز در حفظ کیفیت آب اهمیت دارد.
