تاثیر منابع مختلف کربن برکیفیت آب، عملکرد رشد و بقاء میگوی سفید غربی در مرحله پست لاروی در سیستم پرورشی بدون تعویض آب بررسی شد. پست لاروهای میگوی سفید غربی با میانگین وزن60/8± 47/98 میلی گرم و میانگین طول  70/1±39/22 میلی متر به مدت 32 روز در ظروف فایبرگلاس با حجم آبگیری 130 لیتر و با تراکم 1 قطعه در لیتر در پنج تیمار شامل یک تیمار تعویض آب و چهار تیمار بیوفلوک با اضافه کردن منابع مختلف کربن، ملاس، نشاسته، آرد گندم و مخلوطی از آنها به نسبت وزنی یکسان با 15 تا 9 درصد وزن بدن تغذیه شدند. تفاوت معنی داری در برخی از مقادیر پارامترهای فیزیکوشیمیایی آب شامل دما، شوری، اکسیژن محلول و pH بین تیمارهای بیوفلوک وجود نداشت (05/0<p). بیشترین pH (09/0±27/8) و بیشترین میزان اکسیژن محلول (56/0±37/6 میلی گرم در لیتر) در تیمار تعویض آب بدست آمد. بیشترین (34/0±43/0 میلی گرم در لیتر) و کمترین (07/0±09/0 میلی گرم در لیتر) میزان آمونیاک برای تیمارهای تعویض آب و بیوفلوک با اضافه کردن منبع کربن نشاسته بدست آمد که اختلاف معنی داری نشان داد (05/0>p). بیشترین میزان افزایش وزن بدن (28/231±43/1640 میلی گرم)، سرعت رشد (23/7±26/51 میلی گرم در روز)، ضریب رشد ویژه (42/0±97/8 درصد در روز) و بیومس (83/26±29/190گرم) در تیمار بیوفلوک با اضافه کردن ملاس و بالاترین ضریب بقاء (77/0±90 درصد) در تیمار بیوفلوک با اضافه کردن مخلوط مواد کربنی بدست آمد. همچنین بیشترین ضریب تبدیل غذایی (23/0±52/1) و کمترین بازده غذایی (95/7±81/66 درصد) در تیمار تعویض آب و بدون فلوک بدست آمد که نسبت به بقیه تیمارها اختلاف معنی داری نشان داد (05/0>p). نتایج تحقیق نشان داد که با سیستم پرورشی بدون تعویض آب و اضافه کردن مواد آلی کربن دار می توان در مخازن پرورش به بازیافت مواد زائد و بهبود کیفیت آب کمک نمود و حضور بیوفلوک سبب بهبود عملکرد رشد، مصرف بهتر خوراک و تولید میگوی سفید غربی در سیستم پرورشی بدون تعویض آب می شود.