این تحقیق با هدف مطالعه تأثیر سه نوع  بسته­بندی­ معمولی، خلاء و سیل­وکیوم (خلاء همراه با گاز بی­اثر)  بر ماندگاری ماهی کپور علفخوار در دمای یخچالی (С° 4) از طریق تعیین ویژگی­های میکروبی و شیمیایی انجام گردید. نتایج نشان دادند که طی دوره نگهداری در تمامی تیمارها میزان پراکسید از حد مجاز (10میلی­اکی­والان اکسیژن در یک کیلوگرم چربی) تجاوز نکرد ولی میزان بازهای نیتروژنی فرار در بسته­بندی معمولی در روز پانزدهم نگهداری 79/0±31/30 میلی­گرم  در 100 گرم بود که بیش از حد استاندارد می باشد. میزان تیوباربیتوریک اسید در بسته­بندی های سیل­وکیوم و خلاء تا روز پانزدهم و در بسته­بندی معمولی تا روز نهم مطالعه در محدوده مجاز باقی ماند. میزان بار میکروبی در بسته­بندی معمولی در روز دوازدهم log cfu/g 34/0± 80/7 و در تمام بسته­بندی­ها در روز پانزدهم (معمولی34/0±06/9، خلاء 26/0±52/7 و سیل­وکیومlog cfu/g 12/0± 04/7)، خارج از  محدوده استاندارد بودند ( log cfu/ g10⁷ ) . با توجه به نتایج به دست آمده بهترین زمان ماندگاری فیله کپور علفخوار در روش بسته­بندی خلاء و سیل­وکیوم در روز دوازدهم نگهداری در یخچال مشاهده شد که روش سیل وکیوم با اختلاف معنی­داری (05/0>p) بهتر از روش خلاء بود.