هدف از این مطالعه بررسی تأثیر حفاظتی ویتامین C و کیتوزان بر فراسنجه­ های بیوشیمیایی خون ماهی­های در معرض پاراکوات است. در این آزمایش ماهی­ها به مدت 21 روز با جیره واجد کیتوزان (1000 میلی­گرم به ازای هر کیلوگرم غذا)، ویتامین C (1000 میلی­گرم به ازای هر کیلوگرم غذا) و ویتامین C همراه با کیتوزان تغذیه شدند و به‌طور همزمان در معرض 02/0 میلی­گرم بر لیتر پاراکوات قرار گرفتند. نتایج این مطالعه نشان داد که پاراکوات موجب افزایش معنی­دار فعالیت­های آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و آلکالین فسفاتاز (ALP)، و نیز افزایش معنی­دار سطوح گلوکز، کلسترول، تری­گلیسرید، اوره و کراتینین خون ماهیان در مقایسه با گروه کنترل شد (05/0p< )؛ ولی فعالیت­های آنزیم لاکتات دهیدروژناز (LDH) و استیل کولین­استراز (AChE)، و سطوح پروتئین کل پلاسما و گلبولین در ماهیان را در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی­داری کاهش داد (05/0p< ). پاراکوات تأثیری بر سطح آلبومین پلاسما در مقایسه با گروه کنترل نداشت (05/0p> ). اگرچه تجویز ویتامین C یا کیتوزان (به تنهایی) به ماهیان تحت تیمار پاراکوات مانع از تغییرات برخی از فراسنجه­های بیوشمیایی خون ماهیان در معرض پاراکوات شد، نتایج نشان داد که خاصیت آنتی­اکسیدانی ویتامین C بیشتر از کیتوزان است. با این حال تجویز کمپلکس ویتامین C با کیتوزان نقش مؤثری در پیشگیری از استرس اکسیداتیو و پیشگیری از تغییرات پارامترهای بیوشیمیایی خون در ماهیان در معرض پاراکوات داشته است.