هدف از این تحقیق ارزیابی حساسیت باکتری استرپتوکوکوس اینیایی (Streptococcus iniae)، به دو داروی فلورفنیکل(FFC)  و نانو فلورفنیکل (NFFC) در محیط آزمایشگاهی بود. استرپتوکوکوس اینیایی یکی از مهمترین باکتری های بیماری زا در صنعت پرورش ماهیان سرد آبی کشور است که هر ساله خسارات مالی زیادی را به این صنعت تحمیل می نماید. سوش باکتریایی از آزمایشگاه بهداشت و بیماری های پژوهشکده اکولوژی دریای خزر تهیه شد. حداقل غلظت بازدارندگی رشد باکتری، (MIC) و حداقل غلظت کشندگی باکتری (MBC) و نیز نواحی قطر هاله عدم رشد به روش کربی- بائر (Kirby-Bauer) با استفاده از فلورفنیکل و نانو فلورفنیکل تعیین و با یکدیگر مقایسه گردید. نتایج نشان داد که حداقل غلظت بازدارندگی رشد باکتری با نانو فلورفنیکل µg/ml 078/0 و با فلورفنیکل  µg/ml312/0 بود و حداقل غلظت باکتری کشی نانو فلورفنیکل µg/ml 156/0 و فلورفنیکلµg/ml 312/0 بود که از نظر آماری اختلاف معنی دار داشتند (05/0>p). هم چنین، اندازه قطر هاله عدم رشد باکتری با نانو فلورفنیکل1/1±80/32 میلی متر و با فلورفنیکل 4/0±63/31 میلی متر بود که اختلاف آماری معنی دار وجود نداشت (05/0<p). این نتایج نشان می دهد که باکتری استرپتوکوکوس اینیایی مورد آزمایش به نانو فلورفنیکل نسبت به فلورفنیکل حساس تر است. نتیجه گیری می شود که این داروها به ویژه نانو فلورفنیکل، قدرت بالایی در کنترل عفونت استرپتوکوکوس اینیایی دارند. بنابراین نانو فلورفنیکل می تواند مبنای پایش باکترهای مقاوم به آنتی بیوتیک ها، مد نظر قرار گیرد.