تغییرات میزان یون های سدیم، کلر، پتاسیم، اسمولاریته، آب بافت بدن و اندازه و تعداد سلولهای کلراید آبشش در بچه ماهیان سفید ۰/۲، ۰/۵و1 گرمی در اثر استرس انتقال به شوری های صفر، 7، ۱۲/۵ و 16گرم در لیتر در ساعات صفر، 12، ۲۴، ۴8 و۷۲ پس از شروع آزمایش به همراه درصد تلفات آنها بررسی شد. میزان یون ها و اسمولاریته در وزنهای ۰/۲و 5/0گرم با افزایش شوری از صفر تا 5/12گرم در لیتر طی ۱۲ ساعت اولیه افزایش یافته و در این ساعت به حداکثر میانگین در شوری 5/12گرم در لیتر رسید (P<0.05). این روند بتدریج کاهش یافت و مقادیر کمی بالاتر از میزان آنها در آب شیرین باقی ماند. آب بافت بدن در شوری مذکور به حداقل میانگین در ساعت ۱۲ رسید (P<0.05) و بتدریج به میزان آن در آب شیرین نزدیک شد. یون ها و اسمولاریته در شوری 1۶ گرم در لیتر پس از ۱۲ ساعت اولیه به افزایش و آب بافت بدن به کاهش ادامه دادند (P<0.05). روند تغییرات در وزن 1 گرم با افزایش شوری از صفر تا 16 گرم در لیتر مشابه وزنهای 2/0 و 5/0 گرم در شوری های صفر تا 5/12 گرم در لیتر بود و حداکثر میانگین یون ها و اسمولاریته و حداقل آب بافت بدن در شوری 16 گرم در لیتر در ساعت 12 ثبت شد (P<0.05). اندازه و تعداد سلولهای کلراید در وزنهای ۰/۲ و 5/0 گرم با افزایش شوری از صفر تا 5/12گرم در لیتر طی 12 ساعت اولیه افزایش یافت و حداکثر میانگین آنها در شوری 5/12گرم در لیتر بترتیب در ساعات 12 و 24 ثبت گردید (P<0.05) و تا انتهای آزمایش بدون تغییر محسوس ادامه یافت. اندازه و تعداد سلولهای کلراید در شوری 1۶ گرم در لیتر پس از ۱۲ ساعت اولیه به افزایش ادامه دادند (P<0.05). روند تغییرات این شاخص ها در وزن 1 گرم با افزایش شوری آب از صفر تا 16 گرم در لیتر مشابه وزنهای 2/0 و 5/0 گرم در شوری های صفر تا 5/12 گرم در لیتر بود و حداکثر میانگین آنها در شوری 16 گرم در لیتر بترتیب در ساعت 12 و 24 ثبت گردید (P<0.05). میزان یون ها و اسمولاریته بافت بدن و اندازه و تعداد سلولهای کلراید با افزایش شوری و وزن به شکل معنی داری افزایش و آب بافت بدن با افزایش شوری کاهش و با افزایش وزن افزایش معنی داری نشان داد (P<0.05). بچه ماهیان ۰/۲ تا ۱ گرمی در شوری صفر و ۷ گرم در لیتر در طول آزمایش تلفاتی نشان ندادند. تلفات آنها در شوری ۱۲/۵ گرم در لیتر طی ۱۲ ساعت اولیه افزایش و به شکل یکنواخت ادامه یافت. تلفات بچه ماهیان ۰/۲ و ۰/۵گرمی در شوری ۱۶ گرم در لیتر پس از ۱2 ساعت اولیه به افزایش ادامه داد و تا انتهای آزمایش همگی از بین رفتند. روند تلفات بچه ماهیان 1 گرمی در شوری ۱۶ گرم در لیتر مشابه بچه ماهیان ۰/۲ و ۰/۵گرمی در شوری ۱۲/۵ گرم در لیتر بود. تلفات به شکل معنی داری با افزایش شوری افزایش و با افزایش وزن کاهش یافت (P<0.05).
Ataimehr B, Mojazi Amiri B, Mirvaghefi A, Nezami S, Riazi G. Effect of different salinity on ions, osmolarity, water concentration of body tissue, gill chloride cells and mortality percentage of juveniles of Caspian roach (Rutilus frisii kutum Kamensky 1901). isfj 2010; 19 (2) :115-130 URL: http://isfj.ir/article-1-1703-fa.html
عطایی مهر بابک، مجازی امیری باقر، میرواقفی علیرضا، نظامی شعبانعلی، ریاضی غلامحسین. اثر شوری های مختلف بر میزان املاح، فشار اسمزی، آب بافت بدن، سلولهای کلراید آبششی و درصد تلفات بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum Kamensky 1901) . مجله علمي شيلات ايران. 1389; 19 (2) :115-130
با کسب مجوز از دفتر کمیسیون بررسی نشریات علمی وزارت علوم، تحقیات و فنآوری مجله علمی شیلات بصورت آنلاین می باشد و تعداد محدودی هم به چاپ می رساند. شماره شاپای جدید آن ISSN:2322-5998 است
.png)
