هدف از این مطالعه بررسی اثر ضد باکتری عصاره آبی- الکلی سرشاخه­های گیاه مرزنگوش و نانو عصاره آن روی باکتری استرپتوکوکوس اینیایی، Streptococcus iniae، عامل استرپتوکوکوزیس در ماهیان و مقایسه آن با اثر فلورفنیکل و نانو فلورفنیکل بود. نتایج نشان داد که غلظت مهار رشد و کشندگی با عصاره مرزنگوش 1000 میکروگرم در میلی­لیتر بود، در حالی که غلظت مهار رشد نانو عصاره مرزنگوش، 250 میکروگرم در میلی­لیتر و غلظت کشندگی آن 500 میکروگرم در میلی­لیتر بود. این نتایج نشان می­دهد که اثر مهار رشد و باکتری­کشی عصاره مرزنگوش ضعیف­تر از نانو عصاره مرزنگوش بود. غلظت مهار رشد و باکتری­کشی فلورفنیکل 5/2 میکروگرم در میلی­لیتر بود. غلظت مهار رشد نانوفلورفنیکل 625/0 میکروگرم در میلی­لیتر و غلظت باکتری­کشی آن 25/1 میکروگرم در میلیلیتر بود. نتایج نشان دادند که اندازه قطر هاله عدم رشد باکتری استرپتوکوکوس اینیایی با عصاره مرزنگوش، 6/0±7/21 میلی­متر، با نانو عصاره مرزنگوش، 7/0±06/26 میلی­متر، با فلورفنیکل، 4/0±63/31 میلی­متر و با نانو فلورفنیکل1/1±80/32 میلی­متر بود. در مجموع، نتایج این تحقیق نشان می­دهند که عصاره مرزنگوش دارای اثر ضد باکتری است، ولی اثر ضد باکتریایی آن ضعیف­تر از نانو عصاره مرزنگوش و نیز دو داروی فلورفنیکل و نانو فلورفنیکل است. در تحقیق حاضر، نانو فلورفنیکل بیشترین اثر را در کنترل عفونت استرپتوکوکوس اینیایی نشان داد و این مواد می­توانند مبنای پایش گونه­های مقاوم به آنتی­بیوتیک­ها قرار گیرند.